UFKUN ÖTESİ

• 24 Ocak 2010 Pazar 00:44:51

Uzaktan bakıldığında hiç belli olmuyordu.Yakınlaştıkça eğer dikkatle bakılırsa kumsalda uzanmış bir genç kız görünüyordu.Tam da deniz dalgalarının kumsalla buluştuğu noktadaydı.Sadece belden üst yanı kumda geri kalan kısmı ise denizin içindeydi.Bedeni kum rengiyle aynı rengi almış gibiydi. Saçları ise hafif dağınık ama ışıl ışıldı.Gözleri kapalıydı galiba.
Yoksa uyuyor muydu? Hayır hayır gözleri yarı açıktı , kısık gözlerle bakıyordu ,donuk bakışları bile etkiliyordu insanı.Belki de ağlıyordu ama bedeni , saçları ve yüzü ıslak olduğundan ağlayıp ağlamadığı anlaşılmıyordu.Hava soğuktu kumsalda ondan başka hiç kimse yoktu.Uzaktan bakan da onun varlığını anlayamazdı zaten , hiç kımıldamıyordu bile.Deniz köpük köpüktü,berrak ve temizdi ,genç kızın hüznüne inat gülümsüyordu dalgalar...Ama bunun , genç kızın umrunda olmadığı öyle belliydi ki! Uzaklarda ufuk çizgisi vardı.Genç kız gözlerini dikmiş ufka bakıyordu.Herkes ufuk çizgisini deniz ile gökyüzünün birleştiği yer sanır ; halbuki ufuk çizgisi deniz ile gökyüzünü ayıran çizgiydi.İnsanlar ufuk çizgisini görmek istedikleri gibi görüyordu.Öyle keskin bir çizgiydi ki varla yok gibi , siyahla beyaz gibi ayrımcıydı.Kendini o çizgide hissediyordu hep.Ne denize girebiliyor ne de gökyüzüne çıkabiliyordu ,sıkışmış kalmıştı ikisinin arasında...Denizin köpükleri arasında bir suret vardı aslında ,insan şeklinde bir dalga... Yüzerek ona doğru geliyordu ama o görebilecek durumda değildi.Kişi neye nasıl bakarsa öyle görürmüş ya ,genç kız onu sadece dalga olarak görüyordu,belki de bir kurtarıcı beklemediğinden...Ufkun ötesi var mıydı bilmiyordu çünkü bilmek istemiyordu.Öylece kalakaldı uzandığı yerde.Gözleri hep uzaklara baktı.Yanından gelen geçen olmadı.Onu farkeden çıkmadı.O hep orda kaldı.Kimdi ve neden ordaydı merak eden olmadı.