Bir zaman girdabının daha üzerime kar yağışlarının seyrindeyim.... Suskun güneşimi karanlıklara ısmarladım ve ben yine yapayalnız kaldım kendi dünyamda. Bazan beni anlayanların sayısının ne kadar az olduğunun farkına varıyorumda, uğruna kendimden geçtiklerime hayıflanıyorum. Ve böyle kendimi atıp duygu denizinin keskin dalgalarına, savur beni diyorum...

Savur beni ey duygularım
Çarp kayalıklardan kayalıklara
Sanki yeterince vurulmadı yüreğim
En iyisi kır bedenimi, yap paramparça

Kusura bakma kalbim, fazlamı yüklendim sana? Yeterinden dahamı fazla kırdım seni? Başkalarına verdiğim değeri sana veremedimmi? Yıllar yılı bu hep böyle olmadımı? Hep sen kendini en arka sıralara atmadınmı? Alışkın olman lazım artık acılara. En iyisi boşver sen herşeyi. Aşkı, sevgiyi, umudu... Seni gülümseten ne varsa boşver gitsin hepsini... Dudaklarının gülümsemesi bile yeter birilerini... belki birgüun sanada gülümserler...

Yada en iyisi dön yine kendi dünyana, gülümse kaybolan yıllara ve ardında bıraktıklarına...

En iyisi bekle...

birgüun gelecektir elbet... Karldıracaksın gözlerini yerden ve ve umutla bakacaksın hayata... ve ardında bıraktıklarına...