EY AŞK NEREDESİN ? 49

• 22 Ocak 2010 Cuma 00:04:15

Bir süre o şekilde sarılıp ağladıktan sonra birbirlerini bıraktılar ve ayrıldılar. Anne yüreği, sevinçle, iki kat daha hızlı atıyordu sanki. Oğlunun yanaklarını sevdi ve okşadı. Onunla ayrıldıktan sonra gülen bir yüzle dışarıya çıktı. Kamil Bey, onu servisin dışındaki merdivenin başında bekliyordu. Emel Hanımı sevinçli görünce, sanki o da sevinmişti.

“ Merhaba Kamil Bey, benimle konuşmak istediğinizi söylemiştiniz. Buyurun, dinliyorum sizi. “

“ Ayakta konuşulacak kadar kısa değil. İsterseniz kantine inelim. Tarık’ ın sağlığı ile ilgili konuşacaklarım. “

“ Tamam gidelim o zaman. “

Hiç konuşmadan, kantine indiler. Boş bir masa bulup oturduktan sonra Kamil Bey, olan biteni anlattı. Tarık’ ın rahatsızlığını ve yapılması gerekenleri anlattı. Emel Hanım, endişelenmiş ve yüzü üzüntüden asılmıştı.

“ Ben, doku örneği verdim. Yarın ameliyat olacak. Siz de verirseniz. En azından, birimizden birinin uyma ihtimali var diye düşünüyorum. Onun için konuşmak istedim sizinle. Kardeşlerinden de alınacak, Tayfun, İstanbul’ da yaşıyor. Ona da haber verdim. O da gelecek. Herkes, üzerine düşen görevi yapacak. Doktor ile görüşelim de siz gitmeden halledelim. Siz ne zaman gidiyorsunuz ? Yarın ameliyat olacak. Herhalde daha sonra gidersiniz. “

“ Benim acelem yok. Tarık, ne zaman iyileşirse o zamana kadar kalacağım burada. Hemen görüşelim. Ne gerekiyorsa yapacağım. Yeter ki oğlum iyileşsin. “

“ O zaman, gidelim Doktor ile görüşmeye. Vakit kaybetmeyelim. Buyurun. “

Doktorun odasının kapısına geldiklerinde Kamil Bey, kapıyı tıklattı ve içeriye girdi. Emel Hanım ise onu kapıda beklemeye başladı. Çok fazla zaman geçmeden dışarı çıktı. Doku numunelerinin alınması iki gün sonra yapılacaktı. Ertesi günün heyecanı ikisini de etkilemeye başlamıştı.

Yüreği sevince boğulan Emel Hanım, eski kocasından ayrıldıktan sonra kaldığı otele gitmek üzere hastaneden ayrıldı.

Nihal’ in yıllık izni bitmiş, Tarık’ ın rahatsızlığı nedeniyle iznini uzatmak zorunda kalmıştı. Her gün hastaneye geliyor, onu görüyor ve kalabildiği kadar kalıyordu yanında. Onunla geçen her anında çok mutlu oluyordu. Çok az bir izninin kaldığını düşündükçe de canı sıkılıyordu. Kaç gün geçmesine rağmen, ameliyat da yapılmamıştı. Uzakta olmanın sıkıntılarını yaşayacaklardı. Onu merak edecek ve daha çok üzülecekti. Bir an önce iyi olmasını ve sağlığına kavuşmasını istiyordu. Fakat elinden de bir şey gelmiyordu.

Düşünceli bir şekilde hastaneye girmiş ve merdivenleri hızla çıkarken, Kamil Beyi, bir kadınla konuşurken görmüş ve meraklanmıştı. İçinden “ Bu kadın kim ki acaba “ Diye geçirmeden kendini alamadı. Sonra da üzerinde durmayarak Tarık’ ın odasına doğru ilerledi.

İçeriye girdiğinde, Tarık’ ı her zamankinden daha neşeli ve mutlu bir şekilde buldu. Yüzü gülüyor ve hayata daha olumlu bakıyordu sanki. Bir farklılık vardı ama bir türlü çözememişti ilk bakışta.

Biraz sohbetten sonra ona sormaya karar verdi.

“ Sevgilim, Babanı gördüm aşağıda. Yanında bir kadın vardı. Tanıyor musun onu ? “

“Evet sevgilim tanıyorum. O, benim öz annem. Biz, onunla görüşmüyorduk. Yıllar sonra beni aramaya gelmiş. Burada olduğumu öğrenince de gelmiş yanıma. Yıllar sonra annemle karşılaştım. Sorunlarımızı çözdük. Şimdi daha mutluyum. “

“ Ben de çok mutlu oldum sevgilim. Sen mutluysan, ben de mutluyum. Mutluluğu hak ettik sevgilim. Bir de sen daha iyi olsan ! “

“ İyi olacağım sevgilim. Senin ve kızım için iyileşeceğim. Beyaz gelinlik içinde görmek istiyorum seni. Kuğu kadar zarif olacaksın. Ben, o kuğuyu ömrümün sonuna kadar seveceğim. “

“ Bu yoksa bir evlenme teklifi mi Tarık ? “
“ Evet sevgilim. Çok romantik bir ortam hazırlayamadım sana. Hastanede ilk evlenme teklifi yapan benim galiba. İçimden geldi. Seninle bir ömür boyu birlikte olmak istiyorum. Benimle evlenir misin ? Hastalıkta ve sağlıkta, iyi günde ve kötü günde, elimden tutar mısın? “

“ Evet sevgilim. Bin defa evet. Seninle bir ömür birlikte olmaya, seninle evlenmeye, seni sevmeye hazırım. Evlenelim ve mutlu olalım. Harika bir evlenme teklifiydi sevgilim. “

Nihal’ i sımsıkı kucakladı. Kokusunu duymak bile onu sarhoş etmeye yetiyordu. Sonra da dudaklarını dudaklarına yapıştırdı ve ilk defa çekinmeden, arzulu bir şekilde öpüştüler. İlk öpücüğün aksine bu kez itiraz etmemişti Nihal. Sadece, odaya birinin girmesinden korkarak huzursuz olmuştu. Evlenme teklifi almanın heyecanıyla kendiliğinden kenetlenmişti dudakları.

Birden kendine geldi ve toparlandı. Sonra da sevgi dolu gözlerle bir kez daha baktı sevdiği adama. O sırada, aralık duran kapıdan içeriye Kamil Bey girdi. İkisini bir arada görünce, geriye dönerek çıkmayı düşündü.

Tam çıkacakken Tarık’ ın sesiyle geriye döndü.

“ Baba ! Gel lütfen. Neden gidiyorsun. “

“ Tamam oğlum. Hoş geldin kızım. Nasılsın ? İyi misin ? “

“ İyiyim efendim. Siz nasılsınız ? “

Kamil Bey ile konuşurken yüzü al al olmuştu Nihal’ in. Kamil Bey ise çok sevmişti Nihal’ i. O’nun oğlunu mutlu edeceğine inanıyor ve gözlerindeki mutluluktan anlıyordu. Onların mutlu olmaları için elinden geleni yapacaktı.

Uzun uzun sohbet ettiler. Geleli epey bir zaman olmasına rağmen bir türlü gidemiyordu Nihal. Ayrılma vakti geldiğinde ise istemeyerek, arkasına bakarak çıktı ve evine doğru yola çıktı. Yüzündeki gülümseme gitmek bilmiyordu.

Kamil dükkanı kapattıktan sonra Halime’ nin çıkış saatini de hesaplayarak yola çıktı. Çıkış saatine on dakika varken, işyerinin dış kapısında beklemeye başlamıştı. Çıkış saati geldiğinde,hızla çıkan insanların arasında sevdiği kadını aradı gözleri. Epey bir bakındıktan sonra onu gördü. Bütün günün yorgunluğu, üzerine çökmüş gibi bir hali vardı. Bakışları, yürüdüğü yola takılmış bir şekilde, dalgın bir halde yürüyordu. Mutsuz bir hali vardı.

Yanına yaklaştı ve

“ Merhaba Halime ! “

Kafasını kaldırdı ve Kamil’ e baktı. Onu görünce, az önceki duruşu değişti ve yüzünde buruk bir gülümseme belirdi.

DEVAM EDECEK.