DÜRÜST OLMAK

• 20 Ocak 2010 Çarşamba 13:22:09

Dürüst Olmak

Biraz dürüst olalım. Süt alıyoruz yarısı su, manava gidiyoruz sebze, meyve alacağız hormonlu. Biraz dürüst olalım kardeşim.

Yada şöyle diyelim. Başkası bizim kusurlarımızı demeyince o iyi oluyor, deyince kötü oluyor. Nasıl bir mantık ben anlamadım. Doğruları söylemek sanki çok kötü bir suç, mahkeme de yargılanacağız ya o yüzden insanlar bir türlü doğruları söylemekten çekiniyorlar.’’Ben ödevimi yapmadım öğretmenim’’ demek yerine öğrenci ‘’yok misafir geldi, yok elektrikler gitti, şimdide moda oldu internetimiz yok araştıramadım öğretmenim’’ demeyi seçiyorlar. Aslında farkında değillerdir belki ama dillerine yalanı iyice alıştırıyorlar.

‘’Ders çalışıyorum anne!’’ bunu diyenin gerçekten dürüst olup olmadığını Üniversite Sınav sonucuna bakarak mı karar vereceğiz… Eeeee napalım toplum bu hale geldi. Aslında kötü insan yok kötü alışkanlıkları olan insan vardır. Bu alışkanlıkların zamanla kaybolmasıda dürüstlükle orantılıdır. Sen dürüst ol. Karşıma öyle çık canımı ye. Sana bir vereceksem iki veririm.

Bir hikâye vardır bilir misiniz? Çölde giden kervanı eşkıyalar basar ve silahları doğrulturlar üzerlerinde ne var ne yok çıkarmalarını isterler. Herkes inkâr eder yarısını çıkarır falan, ama içlerinden genç bir delikanlı onlara gömleğinin gizli bir bölümünde bol miktarda altın olduğunu söyler. Eşkıyalar şaşırır ona sorarlar ‘’ sen neden bunu söyledin hem sen demesen biz bunu göremezdik ‘’ derler. Genç’’ annem bana her ne şekilde ve durumda olursa olsun yalan söyleme dürüst ol dedi bende size bu yüzden söyledim’’ der. Eşkıyalar etkilenir, en katı kalpleri, kör olmuş gözleri bile tövbe ettiren dürüstlük eşkıyaları bu yollarından ayırır ve onlarda artık hayatlarında hiç yalan söylememeye, dürüst olmaya yemin ederler.

Biz dürüstlüğü hayatımızın başköşesine yerleştiremedik. Bunun nedenlerinden biri de ailenin evladına verdiği sözde eğitimden, ahlaktan kaynaklanıyor. Sen evladının beynine yalanın kötü olduğunu kazımasan o ne anlar dürüstlükten doğruluktan…

Onuncu köyde buluşmak üzere. Saygılarımla...

Nuriye Kaya