........Yetmişli yıllardan başıydı sanıyorum.Afyon ilimizin Dinar ilçesinde görev yapıyordum.Sekiz delikanlıydık,birde babacan müdürümüz vardı.Birbirimize öyle kenetlenmiştik ki kimse koparamazdı bizi.Her ay başında bir lokantada yer içer neşelenirdik.İçimizde bekar olanlar da vardı ama çoğumuz evliydik.Yeni evliydik.Çiçeği burnundan düşmemişti hayatın.Mesaimize uyardık hepimiz.Yaptığımız her şey güzeldi.
Bunlardan bir tanesine çirkin diyorum.Hemde çok çirkin.
.........Akşam oldumu yemeği zor yerdik.Hemen meydanın kenarındaki Bayramoğlu kahvesine koşardık.Cumartesi öğleden sonra ve pazar günü gece yarılarına kadar konkenin başından kalkmazdık.Kıçımız ağrısa duymazdık,Başımız ağrısa kahvecinin oğluna grıpin aldırırdık ve devam ederdik.Tuvaleti bile ertelediğimiz çok olurdu.Bizi evden çağırsalar öfkelenirdik.Acıksak simitçi yanıbaşımızdaydı,kalkmazdık.Öyle tutuşurdukki konkene masamıza çivilemiş gibiydik.
..........Biz yeni evliydik.Akşamları eşim evde yalnız kalırdı.Sıkılırdı korkardı ve hep bana yalvarırdı.O nu hiç dinlemezdim.İkna etmeye çalışırdım.İkna edemesem azarlar yine kahveye giderdim.
..........Kız Ali geldi birgün dairemize.O belediyede çalışırdı.Elinden hertürlü iş gelirdi,Dikiş,örgü ve dantel bile yapardı.Onun için kız Ali lakabını almış.Kız Ali eski bir buz dolabına ocak koymuş içinde yumurtadan civcivler çıkarır pazar yerinin ucunda kardeşi ile büyük oğlu civciv satardı.Çiv civler o kadar güzeldiki hemen on tane satınaldım.Bir karton kutuya koyduk.Üzerine naylon kapattık.Naylonun ortasını da delip bir ampul sarkıttık içine.Kartonun içinde yemlik ve suluk var küçük küçük.Lambayı indiriyorsunuz içindeki termometrede sıcaklığı takip edebiliyoruz.Sıcak olunca yukarı çekiyoruz.Daha da soğutmak istersek naylonu biraz aralıyoruz.Civcivlerin rahatı çok güzeldi.Ben kahvedeyken eşim onlara da bakardı.On çocuklu bir aile gibi olmuştuk.
............Civcivler büyüdükçe karton kutuları değiştirdik yani büyüttük.Sonrada kiralık evimizim arkasına kapak tahtalarından bir kümes yaptık.Artık evimizde civciv kokusu da yoktu.Kümese bir böcek girse yakalamak için yarışır olmuştu civcivlerimiz.Bazen de sinekleri yakalamak için zıplıyorlardı bile.Onlara bakmak,elimizden yem yedirmek,onları seyretmek bizim için çok zevkli idi.
.............Ben kahvedeyken aç kalıyorlardı çoğunlukla.Kümes yapılalı eşim ilgilenmez olmuştu.Ne yapsın kadın.Ev işleri birikirdi.Çünkü eşim de görevli idi ve ayni dairede çalışıyorduk.Birde hamileydi.Hamilelik,Daire işleri ve ev işleri onu yıpratıyordu.Civcivlere bakması için onu zorlayamazdım.Suçluydum.Suçlu olduğumu da idrak etmeye başlamıştım.
............Yaz yaklaştıkça dairenin karşısındaki kahveye mesaiden sonra gidip,yemeğe kadar bir,iki el oynamaya başlardık.Yemekten sonra yine Bayramoğlunun kahvesine.Saat onbire kadar oynardık.Gece bekçisi gelir düdük çalardı ve:
________"_Kapatın artık" derdi kahveciye.Biz de zorunlu kalkışa tabi olurduk.
.............Eve döndüğümde sokak kapısının üzerindeki lambayı yakardım.Sonra kümesin seyyarını yakardım.Civcivler acından ölmüşler gibi saldırırdı elime.Yüreğim onlara acırdı ama kahveden yine de kalkmazdım.Çayına,sigarasına bazanda yemeğine oynardık.
Aylığımız yetmezdi de aybaşında sigara,çay ve yemek borcu ödendiği bile olurdu.Borç yiğidin kamçısıdır derler.Ben de Bayramoğlu’na yiğitlerin babası derdim.Lokanta onun,Bakkal onun kahve onun.Hesaba yazardı.Ay başı geldimi öderdik.
............Birgün akşam mesaiden çıkınca ben kahveye gitmedim.Güya civcivleri yemleyip,sulayıp gelecektim.Ama onlarla oyuna daldım ve kahvede bekleyen arkadaşları unuttum.Bu büyük olay oldu.Bana "Eşimden izin alamadığımı söylediler,Kılıbık"dediler.Ama ben onların sözüne aldırmıyordum.Bazan daireden bile kaçıyor onları yemliyordum.Civcivler büyüdükçe kümese sığmaz oldular.Kümesi büyütmek gerekti.Sabah akşam onları kümesten salmaya başladım.Cevreden solucan ve böcek topluyorlardı,bende onları seyrediyordum.Mesaiye geç kaldığım çok olmuştur.Akşamları da fırsat bulsam erken çıkardım.
.............Civcivler hayatımı değiştirmeye başlamıştı.Kahveden yavaş yavaş soğumaya başlamıştım.Herkes bunun farkındaydı.Benimle alay ediyorlardı.Ama ben civcivleri konkenden çok seviyordum.Onlara isimler taktım.Ben bahçeyi bellerken onlar yanımda solucan kapışıyorlardı.Ellerime ve omuzuma konuyorlardı.Yanağıma ne sürsem omuzumdan doğru yemeye çalışıyorlardı.
..............Ben civcivlerin dünyasında konkeni unuttum.Sonra iki arkadaşım yumurta tavukçuluğu yapmaya başladı.Yumurtalar yan gelir olunca Bayramoğlu’na borçlanmaz olduk.Civcivlerimin çift sarılı yumurtaları kahvaltımın vazgeçilmezi oldu.Kümes yine büyüdü.Her yıl civciv sayısı arttı.Yem karışımlarını kendimiz yapar olduk.Çevredeki yeşil yemlerden de yararlandık.
...............O güzel anılarımı hiç unutamıyorum.