Sedaya Mektup

• 20 Ocak 2010 Çarşamba 00:15:44

Penceremden izlediğim, görebildiğim kadardı yalnızlığım
Beklemekteydim, nisan yağmurlarını, şubat soğuklarını
Yalnızdım
Korkmuş ve üşümüş
Sedanın bende bıraktığı hüsran kırıntılarını sunmuştum güvercinlere
Eriyip yok oluyordu ufak ufak ama bıraktığı hüzün dağılmak bilmeyen sis gibi sarmıştı benliğimi. Durduramıyordum zamanı, sensiz akıyordu ve parmaklarımın arasından süzülüyordu düşlerim, geleceğimin geçmişe serzenişi bitmek bilmiyordu.
Boğazımda nefessizliğini hissediyordum, içim ürperiyor ve hızlandırılmış ölüme sürükleniyordum, uzatmalı bir intihar mektubu karalıyordum puslu camlara

Huzursuzluğumun dışa yansıması, görsel bir şölene dönüşüyor, acılarım zevk veriyordu benden ayrı insancıklara. Kalıplaşmış tutkulara veryansın ediyordum . Senli düşüncelerden aldığım hazzı bekliyor, saplantılara gömülüyordum, üzerime serpiştirilmiş toprak kokusunu çekiyordum, çilek kokulu, eflatun kokulu yarimi bekliyordum

Gitmekle gitmemek arasında kararsız umutlarım, son bir isyanı bastırıyordu. Tuhaf sayılabilecek birkaç cümle sarf ediyordum, boşluğu doldurma ümidi ile işe yaramıyordu.
Hiçbir fizik kanunu geçerli değildi, hiçbir denklem, hiçbir formül geçerli değildi. Uzay zamanımı bükmeye çalışıyordum, geçmişimden silmek için seni. Başka birisini seviyor olma düşüncesi bile deli ediyordu beni. Kafamı kurcalayan binlerce senli düşünce arasında boğuluyordum. telefonumdan numaranı silen parmaklarımla kavga ediyordum...gözlerime inen perdenden görmez olmuştum gerçekleri. Duygusuzluğunun duygularımı incitmesine izin verdim sebepsiz. Kaçmak istiyorum , öyle ıssız yolara saptım ki duygu yoksullukları yağdı üzerime. Nefret etmek istiyordum, gıcık kapmak, küsmek istiyordum onu bile beceremedim. Daha uzun yazmak istedim ama senli olan her şey gibi yarım kaldı hecelerim.. Seda Seni Seviy.......

Sertaç Kılıçdoğan