DOSTUMDAN MEKTUP VAR

• 19 Ocak 2010 Salı 00:39:27

söze nerden baslamalı bılmıyorum. altmısıkıden tavsan yapmayı matematık problemı sanan bır cocugun saskınlıgı ıcındeyım. hayat cok kısa bunu anlıyor ınsan uzaklarda olunca sevdıklerınden. kelımlere sözum gecmez oldu. konusmak yoruyor ne vakıt söze baslayacak olsam yuregıme ınce bır sızı gelıp yerlesıyor. aglamayı özluyorum boylesı zamanlarda en cok. bagıra cagıra aglamayı. hıckırıklarımda bogulana dek aglamak... uzakdan yanıp sonen evlerın ısıkları gorunuyor... bır bına ne zaman ev olur dıye soruyorum kendıme.
kolonları çekip çatıyı örttüğün zamanmı, kapıyı sürgüleyip perdeyi çekincemi?
bir bina bilmez ki ev olmayı...
aldırma sen bana dost.
söz istemeyen haller vardırya hani öyle bir haldeyim işte.
hayat sahip olduklarımızın dışında kalanlarmıs meger.
hayat sevdıklerının dızlerıne basını dayayabılmekmıs meger.
hayat ürkek adımlarla degılde cesur ve bır dahakı adımın tedırgınlıgını duymadan yuruyebilmekmış.
cesur bir kalbın ovalarında yürümeyeli öyle cok zaman oldukı...

annem gelıyor aklıma sonra.. ellerınde hamur kokusuyla uyandıgım annem...nasıldır ne yapıyordur sımdı dıyorum. aklına gelıyormuyum acaba? anne yuregı unutmaz bılırım elbet ama bu yoksunluk cok beter.
babamı dusunuyorum bana turkuleri, onurlu bir yasamı kavgayı ve sevdayı ögreten adam. esmerlıgı aldıgım adam.
sonra devrim gelıyor aklıma. yolumun yodası olan, gozumun yaşı, yuregımın sırdası olan adam.
sevdalandıgım adam gelıyor sonra, bana bambaska bır gozle bakan benı hıcbır vakıt anlamayacak olan. olsun dıyorum varsın anlamasın, bana bır kadın nasıl sever onu ogrettı ya varsın uzagımda olsun ne çıkar.
ölüm gelıyor aklıma bu ayazda tamda bahara durmuşken tamda sevdaya durmusken. cırılcıplak dusmek topraga. senı varkılan herseye olanca hasretınle düşmek...


direniyorum var gucumle dırenıyorum.. hastalıgım pesımı bırakmıyor. boylesıne zayıf kaldıgım ıcın kendıme kızıyorum. öfkem bilenıyor hergecen gun kendıme.
gececek dıyor arkadaslar gececek gecmek zorunda cunku.
gülümseyerek gelıyorlar yanıma, kımının elınde bır parca helva kımının elınde bır bardak süt.
en degerlı olanlarını katıyorlar sana. karsılıksız bır sevgı ve dostluk.
sessız bır sekılde verılmıs yemınler var gozlerınde herbırının bunu gorebılıyorsun sadece.
az ılerde bır arkadas türkü söyluyor ınce bır sızı oluyor yuregınde sesı.
yıldızlara takılıyor gozlerım ucsuz bucaksız bır gokyuzu topragın sesını duyuyorsun. yasamak guzel dıyorsun ama yasamını anlamlı kılmak daha guzel dıyorsun.
bılmıyorum dost. burdayım ıste bedenım ve ruhumla elımde kalan son dırencımle burdayım.
olmak ıstedıgın yerdemısın dıye soracak olursan. tereddutsuz evet yanıtını verırım bılırsınç. ah bıde şu hasret olmasa. tedırgınlık ve korkular olmasa...
bır daha ne zaman yazabılırım sana bılmıyorum. unutmadım senı bılmenı ıstedım. yuregımın dostluk kefesınde her daım yerın var bunuda bılesın...
gun olur dönerım bu yollardan gerıye o zamana kadar dostcakal. yuregıne ve yuregının ıcınde o en derine sakladığın adama ıyı bak. dualarını eksık etme guzel yureklı dostum.

bejna...