Ey kalbim niçin ağlarsın!

• 18 Ocak 2010 Pazartesi 12:11:40

Yine sessizlik hüküm sürüyordu
Ne gelen bir şey söylüyor ve ne de giden umut veriyordu
Etrafımı hüznün tınısı kuşatmıştı, çalmayan suskun şarkı zihnimde meramdı
Ne garipliğin hüznünde ki han ve ne de hasretin solgunluğunda nefes alan can aşktı

Zihnimde dalgalanma başladı
Kim karşıma çıktıysa yüzü fevkalade asıktı, niye umut vardı
Hani metanet kul için bir azıktı, sabır hasredilen sanattı, aşk nerede kaldı
Eğer her meşakkat hazan için net adımsa, muhabbet ve vahdet bereketi tadımlık mı

Niçin sual etmek sakıncalı
Cemaat içinde tanzim edilen saltanat, kalbi olmaktan uzak mı
Neden nefesleri kuşatıyor anlamsız korku, dışlanmak bir aşksız umut mu
Günah işlemek veya yönelmek kul olmaktan uzak mı, yargıçlık şimdi sizinle ne anlamlı

Bir ömrü kim verir, yargılar
Müddeti nefesin mağfiret kapısını kim aralar ve umuda bağlar
Neden hala parçalanmışlık hazin manzaraları aralar ve dışlamak neye yarar
Niçin Mevlana asırlardır aşkla bir bahar ve neden gül kalbin sayfalarında aşkla kokar

Şimdi derin düşünce aşkla var
Her bahar insan ömründe renkleri ve hevesleriyle umuda akar
Kim gerekçesiz bir korku yaşar, o vakit söyler misin nitelik niye aşkla yaşar
Ey ölüm, ne kahredenin canı ve nede umudu kaybedenin kanı anlamlı, umutlar solmamalı

Demek ki koptuk mazimizden
Hazanının solgunluğunda resmedilen ve derlenen hazin atiden
İbretin hikmetinden, irfanın zenginliğinden ve tefekkürün vaat ettiği şevkten
Ah okumak, öylesine okumak, lakin anlamın feyzinden irşat olmadan solumak ne hezeyan

Nefesin şahadetinde niyetim
Şimdilerde şayet kalmışsa ruhumda keyfiyetim umutlar benim
Mahcubiyetimle açtığım ellerim ve nefeslendiğim kalbi lekelerim umudun arzında
Her kim hıncıyla ve hırsıyla, nefesleri tahakkümü altına alarak maksatlı uyuyor ne deyim

Efradın parçalanmışlığı kermes
Bahanelerle açılan panayırlar ve bir hiç uğruna kandırılan canlar
Teslimiyet noktasında ve sadakatin bazında nöbet tutan kanlar, tahkik konusunda
Niçin duyarsızlar, aklı sadece zevk ve çıkarları için kullanırlar, hakir görmeyi ne sayarlar

Biliyorum ki şimdi kızacaksın
Ve hatta kalbin sesinden uzaklaşarak maslahatla yarış yapacaksın
Ne azimete ve ne de senin söz ettiğin lakin sadece vah dediğin ibrete kanacaksın
Nüfus için dur durak bilmeden koştururken, etrafını kuşatandan dersler çıkartmayacaksın

Mustafa CİLASUN