ARAYIŞ

• 15 Ağustos 2007 Çarşamba 08:09:11

Hani kaybolduğun zamanlar vardır, ruhunun arka sokaklarındaki karanlık dehlizlerde…Bir türlü çıkamazsın içinden üzerine sağnak şeklinde boşalan sorunların, yüreğin daralır, bir kara zindan oluverir dünya üzerine ve duvarlar üstüne üstüne gelir.
Hani gidersin gidersin ama yollar bitmez, ufuk çok uzaktır henüz ve sen yorgun, bitkin…

İşte o anda çok şiddetle ihtiyaç duyarsın bir dost sesine, ya da şefkatli bir sevgiye. Bir el ararsın uzanıp tutuverecek ve okşayıp sevecek narin yürek dokunuşlarıyla, örselenmiş yüreğini. O ise yoktur en ihtiyaç duyduğun anlarda. Seni koynunda saklayan yalnızlığınla baş başasındır artık ve yüzleşme zamanıdır kaçmağa çalıştığın sorunlarınla. Hayat anlamsızlaşır ve sen de anlamını kaybedersin onunla.
O kadar bunalırsın ve bir o kadar içine çekersin içinden çıkamadığın dertlerini. Bir pencere açılsın istersin bu sonu olmayan dehlizlerde, bir çekimlik nefes için.

O anda çevir ellerini semaya, aç gönlünü, dökülmek için sabırsızlanan gözyaşlarıyla…

Seni ve çözümsüz sandığın dertlerini sun yaradana, içten bir haykırışla acizliğinin doruklarına çık yürek seferlerinde ve at kendini secdelere, çiçek açsın dualar ellerinde. Nefes alsın ruhun ve tazelensin yeniden inancın bahar tomurcuklarıyla.

Yeniden doğmuş gibi bir karar ver bundan sonraki hayatın için taze bir dirilişe.

Unutma, bu dünya fani ve içindeki her şey fenaya mahkum. Bir gün geçecek bitmez sanıp ta sabrını tüketen her şey. Acı da mutluluk da sürekli değil ki…
Ama sen özelsin bu dünyada. Çünkü sana verilen hayat özel, insanlık vasıfların özel. Değmeyecek şeyler için değerini düşürme. Çünkü sen, yokluklar içinden seçilip var edildin. Hay ismine muhatab oldun, hayat buldun. Muhabbet ile yoğruldun,seçildin ve sevildin, en sevgiliye ümmet oldun. Hayatın boyunca seni yaradanın binbir ismine ayinadarlık yapıyorsun.

Bütün varlıkların efendisi oldun ve zerreden kürreye her şey sana hizmetkâr. Küçücük cismine devasa alemler musahhar.

Ve bir kitapsın yaradanın eliyle yazılan. Aç oku kendini.

Ruhunun yaratıldığı andan itibaren etrafın mucizelerle örülmüş.
Bu dünyaya gelebilmen için bir dizi mucizeli serüven yaşıyorsun. Sanki her şey seferber oluyor bir değerli emaneti yerine ulaştırabilmek için. Ve bu serüven seni asıl yurdun olan cennete ulaştırana kadar sürüp gidiyor.
Bütün bunları bir kez daha düşün, değerini bil ve asıl görevin olan neyse ona odakla kendini. Kaldırmağa gücünün yetmediği ve sana ait olmayan yükleri at omzundan ve rahatla.

Düşün ki; onların bir sahibi var. Ve hem senin hem onların sahibi olan bir sözüyle senden bir anda almağa muktedirdir tıpkı bir sözüyle verdiği gibi. Bir vazifeli memurdur onlar sende ve paydos emri gelince bırakıp gidecek olan. Ruhunun olgunlaşmasına basamak yap ve bu işten kârlı çıkmağa bak. Sabırla neticeyi bekle, isyan etme.

Zaten sabretsek de etmesek de netice değişmeyecek. Ne geliyor elimizden?
Çaresizliklerimizi, sıkıntılarımızı izale edebiliyor muyuz kendi elimizle? Bağırıp isyan etmenin sıkıntıyı arttırmaktan başka da bir getirisi olmuyor bize.
Bir yolculuğa çıkmışız, ağır bir çanta sırtımızda. Otobüse biniyoruz ısrarla çantayı bırakmak istemiyoruz omzumuzdan. Kime zararı olur bunun bizden başka?

Bırak yükünü bu dünyanın, her şeyin sahibi olana. Ve kendini bir kuş gibi hisset de kanat çırp asumana. Ruhun gezinsin bulutların üzerinde bedeninse seni yaradan ve yaşatanın huzurunda. Dualarınla, gözyaşlarını ikram et dileklerine mukabil ve bekle sabırla. Kâinatın her gün yeni bir şevkle açılan sayfalarını oku hayretler veren bir hayranlıkla.
Sana her günde binlerce mucizeler yaşatan O Zat elbet küçücük bir dileğini vermekten aciz değil, bunu bil. Yeter ki istemeyi iste. İste ki; istediklerin verilsin. Sabret ve tevekkül et.

Acele etme çünkü her şeyin bir olgunlaşma zamanı vardır…