“Terasta demledim yüreğimi,
Martılar misafirim…
Rüzgarı eğdim başıma,
Yıldızları çağırdım,
Sırtımı dayadım soğuk duvara,
Ellerimi uzattım boşluklara
Selam ettim hasretlere
Sana geldim”

Adının karşılığı hayat’tı suçlu sevdamın lugatında… Ölüm bile beni alamazdı adın dilimde dua oldukça… Sensiz şehirlerin yolcusuyum ben sevgili, bir mola ver yokluğuna… Yosun kokan yüreğimle sana geldiğimde alnına beni yaz… Biriktir kalbini kanatan satırlarını , ben çekeyim kahrını… Ey yar, acıların sıratından geçerken elini tutmaya geldim gülen gözlerimle… Ağlama artık sevgili yeminler olsun dayanamam gözyaşlarına… Sen sadece affet beni sana geç kaldığım için… Yıl sonu bilançolarında hatalarımın bakiyelerini sıfırla… Gözlerimdeki hayatın peşine takıl…

Gecikmiş heyecanların kucağında büyüyen gecelerde, sözlerinin anlamlarına doldur gözlerimdeki umudu… Hasretinin karanlık zindanlarına at beni, mahkumun olayım… Baharların kendinden vazgeçişinin bahanesi olurken sana gelişim, sevda tuzaklarına düşüşünün müsebbibi olayım…

Sen kendin olmazsın artık sevgili… Yokluğunun rutubetli gecelerinde hüzünlerini boğdum göz yaşlarımda, karanlığa gülümsedim, sana beni anlattım, seni ben yaptım… Artık istesen de kendin olamazsın artık sevgili…

Sana geldim ey yar, hadi yokla yüreğimi, yokla içimdeki minik yavruyu, gözlerimin bebeklerine bak… Sus… Sus.. dedim sana, ara üzerimi… Bir tek yalanım varsa, başka bir göz varsa üzerimde… Sana yanık yüreğimde adından başka bir dua varsa, aşkın mahzenindeki halkayı geçir boğazıma… Yüzüme ölüme çevir… Bu sevda sonum olsun bırak… Sensiz nasıl geçer ki hayat nasıl… Konuş… Konuş hadi nasıl geçer bu ömür nasıl…

Bensiz gecelerinde uzak rüyalarını yakın etmeye, gözlerini güldürmeye, mahşere sakladığın günahlarını paylaşmaya, zamanı durdurmaya, aşk rüzgarında savrulmaya geldim… Her bakışta yandığım kahve gözlerinle bana izin ver…Virane gönlünün gariban sevdalısı olayım bırak, tek derdimiz yokluk olsun… Zorlu sevda yokuşlarında dizlerine derman olayım karanlıklarda kalma sen gözlerimin ışığına sür gözlerini…

Vefa bekleme başka yüreklerden, gözlerim ne mutluluklara gebe gel… Yeni sevdalara yanma hiç, yeminler olsun her gün yeniden alevlendirir sözlerini yüreğim… İşte seni bu kadar çok seviyorum sevgili… Ne kadar, ne kadar diye sorma bana…

“Kanamalı yüreğimle varlığını taşıyamazken bedenim,
Yokluğunun acısında seni sevmelerimin azametini sığdıramam hiçbir söze”

12/08/2007

Ayşegül TEZCAN