Hüzünlerin Sevinçleri

• 13 Ocak 2010 Çarşamba 22:29:55

Hüzünlerin Sevinçleri

Yalnızlığımı esir eder gecelere senli zamanların güzelliğinde bulurum kendimi. Dilim susar gönlüm başlar konuşmaya, gönlüm konustukça çoşar kelimeler kağıdın üzerinde, ahengine kaptırır kalem kendini. Bakarsın ki dans eder olmuştur kalem ile kağıt beklersin yüreğinde çoşan kelimeleri yazacak diye… Ama sadece beklersin, bekledikçe kelimelerin büyür içinde ve bir türlü kaleme yazdıramazsın bekle der sana bekle benim yazacak daha çok kelimelerim var…

Beklemeye başlarsın, yüreğinde büyütürsün kelimelerini ve bakarsın ki sadece kelimeler değildir içinde büyüyen, kelimeler ile birlikte bir kor da iyice alev almakta ve git gide seni daha da çıkılmaz olan en güzel yola sokmaktadır.

Evet bu çıkılmaz olan en güzel yol üç harf ile betimlediğin ve bir türlü söyleyemediğin “Aşk’tır.”

Beklemelerinin boşa gitmediğini öğrendikçe yüreğin daha da çoşar artık yeter bende sıra ben yazacağım dersin ve başlarsın kalem ile kavgaya… Bir türlü bitmez kalem ile kavgan… Kulak kesilirsin dışardan gelen sese… Evettt yağmurun sesidir duyduğun. Ve göz yaşlarının sesini duymasınlar diye yağmurlarla bir dökerdin yaşları gözlerinden.

Dışarıda yağan yağmuru dinledikçe bu zamana kadar döktüğün göz yaşların gelir aklına, ne kadar da çok ağladım dersin. Bazen mutluluktan bazense yürek yaralarındandı dersin ve ince ince yağan yağan yapmur gibi yanaklarına dökülür yaşlar gözlerinden…

Sonunda dönüşecektir hüzünler sevinçlere ve bu sefer akan yaşlar mutluluktan olacaktır… Zaman su misali yolunu buldukça seni de çekecektir kendine… beklemek yoluna geçirdiğin kimsesizlikte öğrendiğin gibi hayatının en güzel aşkı kaleminin yüreğindekileri kağıda dökmesidir.

Öğrendikçe sen hayatının aşkını daha da çok satırlarda kavgalar edeceksindir kaleminle… Evet yağmurun kızı başlamalısın artık hüzünleri sevinçlere dönüştürmeye…

13.01.2010 - 22:08