BENDEKİ SEN- SENDEKİ O

• 11 Ocak 2010 Pazartesi 01:45:50

Yetemedim sana. İçimdeki aşk çemberiyle pusu kurdum sandın, beni sensizliğe ittin sonunda. Bendeki sen, sendeki o…

Güzel miydi sevgilim? Benden güzel miydi? Saçları ne renkti, gözleri âşık gibi mi bakıyordu gözlerine?

Çok mu az geldim ben sana? Hiç mi gelemedim ya da…

Ama benim gözyaşlarım vardı, yüreğimden akardı onlar…

Sahiciydi, yalansızdı…

Yetmedim sana, şimdi bende sen varsın, sen de o…

Bu üçlem en çok beni yordu… Benim bir de gözyaşlarım var…

Çok mu sevdin onu? Hiç mi düşemedim aklına?

Ben ısınamayacağım seninle. Aşkım değildi yalan, inandıramayacağım seni, gözün bir başkasında, yüreğin yüreğimden ayrıyken, kendimi kandıracağım yalnızca. Gelemedim sana, isteseydin ölürdüm sana çıkan yollarda.

Bendeki sen, sendeki o… Çatıştılar sonunda…

O, yani sevdiğin, o… Uğrunda ölür mü? Sen istemeden de feda eder mi sana ömrünü? Farkımız neydi ki can tanem, neydi onu güzel, beni çirkin kılan, neydi onu her şey, beni bir tek şey bile yapamayan?

Sorduğum sorular mantık dışı, hepsi zarar ziyan. Ben kendime seni sorup cevap alamazken, sana sorduğum soruların hepsi nafile, zarar!

Bendeki sen, bana yetebiliyor. Sendeki o, sana yetebiliyor mu? Ben her yeni güne uyanırken, ikimiz için uyanıyorum. Sendeki o, sana dar gelmiyor mu?

Sebebin olamadım, gözyaşlarında yaşayamadım. Yüreğin bana uzaktı, mesafelerden daha çok tuzaktı.

Bendeki sen, her gece beni seyre dalıyor… Sendeki o, yalnızlığında sana iştirak edebiliyor mu? Aşkın üstünü ört, üşütmesin demiştim…

İkimizi de kapının önüne koyup, çetin kış günlerinde ayazlarda bırakacağını düşünmemiştim hiç. Sendeki o, seni ısıtabiliyor mu?

Dumanın tütüyor mu bensiz? Sessizliğinde çağırdığın isim onun ismiyken, ismimdeki heceler düşe kalka yaşıyorlar çaresiz…

Artık adım yarım, yüreğim taş gibi ağır; bendeki sen, sendeki o’na gitmeye odaklanırken, hiçbir şey yapamıyorum.

Korkuyorum, bendeki sen de ona giderse yaşar mıyım? Sendeki o, her gece sabaha hazırlanırken seni yanında istiyor mu?

Ürkek mi? Yürekli mi? Nedir onu her şey, beni bir tek şey bile yapamayan?

Sınır çizgisinden bile geçemememi sağlayan? Yüreklerimiz örtüşmedi, kafa yapılarımızın uyuşmazlığı yalan…

Yüreğinde yalnızca o varken, benim yüreğimde dünyam vardı… Sen benim dünyamken, o senin her şeyin, gördüğün rüyalar, tek eşin, sevdalındı…

Aramızdaki fark buydu sevdiğim, kafa yapılarımızın uyuşmazlığı değildi…

Nitekim bendeki sen, sendeki o… Ben taşıyamam hepimizi. Ya sen benim ol, ya da bendeki sen bana kalsın…

Sevdiğinin esiri ol… Unut onu diyemem, bu hikâyede kandırmak yok!

Ben sevdim mi böyle severim işte! Gözümün nuru, sözümün sonu, hayatımın baş harfi gibi! Her şeyimden çok, dünyam gibi…

Sende, onu; böyle mi seviyorsun? Ondan bahsetmek yok, anlaşıldı o benden çok değerli, onu geçebilecek bir yüreğimde mi yok?

Satırlar yaşlandılar, yoruldular… Sona ermişliğimle gözümü açıp kapamam bir oldu. Sen onun kollarında, ben bendeki seni son yolculuğuna uğurlamakta…

Kollarımdasın, artık son bulmaktasın… Gözlerini kapadın ve işte derin yolculuğuna uğurlanmaktasın… Gözlerimden bir damla yaş düştü gözlerine…

Yakışmaz sanıyordum, çok da yakıştılar meğer… Bu akan gözyaşları, ikimizin gözyaşları olsun sevdiğim… Sen, ona giderken; bendeki sen son nefeslerini vermişken, yüzünde inci taneleri gibi duran gözyaşlarım, ikimizin gözyaşları olsun… Sendeki o, ikimiz derken yüreğindeki her şeyi sana bağışlar mıydı?

Sarıldım sana son kez ve de ilk kez sımsıkı… Ben gibi kokuyorsun şimdi, tenlerimiz bile aynı kokuyu taşıyor artık… Sen gibi, ben gibi, biz gibi kokabilmek ne de güzelmiş meğer…

Hoşça kal dünyam, sana seni verdim… Geri gel diyemem artık… Sana kendini verdim, çok sevdiğine gönderdim…

Sen benim dünyam, sen artık yalnızca sen; o artık yalnızca senin…

Sevaplarım da hediyem olsun… Nur yüzlü dünyam, sen bensiz de güzelsin, çok mu çirkin kaldım çok severken? Düşünecek vaktim olsaydı, çırılçıplak bir aşkla gelmezdim karşına… Düşünmeden gelen bir sevdalının sonudur bu…

Sen gibi kokan bir ben, ben gibi kokan son yolculuğuna uğurlanmış bendeki sen… Alevlerimle baş başa, ayazın ortasında, yenik düşmüş bir girdabın içindeki aşka, teselli niyetine bıraktım kokundan bir parça…

Al dedim, al ki ısıtsın seni de, beni de… Yeniden başlayalım hayata…

Dilara AKSOY