Merhaba Turgay Bey. Kaleminize sağlık. Her ne yaşanırsa yaşansın. Yolun rengine inat gökkuşağının renklerini taşıyordu şemsiyeniz eksik olmayın. Saygılarımla..

Kendi kendime konuşuyormuş gibi hissettim birden..Hani benim geleceğim?

Sonra yine kendim cevap verdim,"bu kadar karamsar olmak niye?"

Hayatımız öyle rutinleşti ki,doğru..Ama bunu sonlandırmak,en azından farklılaştırmak da bizim elimizde değil mi?İçimizde özlemini duyduğumuz çok şey var,bunu anlarım..Çünkü içimde öyle derinden hissediyorum ki bunu.Sonra Allah veriyor bu özlemleri,insanoğlu öyle ilginç ki bu defa kavuşunca da özlemimize değerini bilmiyoruz.Acaba diyorum,bunlara özlem duymak daha mı güzel??

Sorular..Sorular..Cevabını yıllar geçtikçe öğreneceğim belki de..

Çok güzeldi..Selamlarımla abi...

teknoloji her geçen gün daha bir sarmalıyor yaşamımızı
kolaylaştırıyor derken, aslında hapsediyor bizi

geç okuduğum bir yazı oldu
ama okudum beğeni ile

kutluyorum...saygılarımla

Okuyunca ne sıkıcı bir hayat dedim içimden.(SISKICI GELEN, YAZIDAKİ HAYAT, YANLIŞ ANLAMAYIN LÜTFEN) Bir çok kısmı benim de yaşadığım şeyler. Otobüs, bir türlü yakalanamayan imza defteri mesela...Piyes gibi oynuyorum hayatımı bazen. Geceden hazırlayıp elime veriyorlar sanki teksleri...Allahtan teknolojinin asla elimden alamayacağını ümit ettiğim eşim ve kızlarım var evimde.
Bir de siz döneri dolaptan çıkardığınız gibi hiç pişirmeden mi yiyorsunuz?
Kolay hazmedilebilen, akıcı duru bir anlatımınız var. Galiba yenisiniz, doğru adrese gelmişsiniz.Tebrik ederim.

Değerli kalem...

İnsan hayatı çok kısa ..Bunu bilmemize rağmen hayatı yaşamayı bir türlü beceremiyoruz...
Zamanı düşünerek harcamak yerine zamanı yaşasak çok daha güzel olurdu...Keşke hayat denilen bu yaşam insanların istediği gibi olsaydı...

yüreğinize sağlık...

Selam dua ile...Saygılarımla...

Eskiyi özlüyorum,yazlık sinemaları ,dijital ortamların olmadığı sadece radyolardan dinlediğimiz hayatı,yurttan sesler korosunu,Orhan Boran ı ve Yuki'sini,Şemsi Yastıman'ı ,Müzaffe Sarısözen'i,Ayhan Işığı,malesef geçmişe özlem duyarken zamanıda yaşıyoruz.Güzel br günün hikayesini yaşadık sizinle teşekkürler Şiirlikız Canan Ekinci

Geçmişten de güzel olsun; Geleceğiniz inşallah...
Umut çiceklerimiz hiç solmasın...
Güzeldi. Gönlünüze sağlık
Saygılar

Yaşamdan bir günlük kesit...
Güzel ve anlamlı bir yazıydı...
Tebrikler...
Selamlar...

Gelecek, eğer gelecek bu gün ki gibi olacaksa ben bu günde, bu anda olmalıyorum , Ya da geleceği değiştirebilecek gibi isem hemen gidip bir hokus pokus ile düşlerimde yaşattığım geleceği var etme çabası içinde olmalıyım. Yoksa, dün kötü idi. Bu gün çok daha kötü, o zaman gelecek beklediğimizden de kötü olacak demektir. En azından ben böyle hissediyorum inanın.

Güzel bir yazı. Düşüncelere safkediyor iokuyucuyu. Kutluyorum kaleminizi ve saygılar yüreğinize

onurumsun tarafından 1/10/2010 4:46:03 PM zamanında düzenlenmiştir.

Gitmek istenen gelecekle, yaşanmış ve değişen dünyanın günlük telaşı içinde unutulmuş, geçmiş, iç içe girmiş. Düşünce, hayal ve kelime oyunu var gibi geldi bana.? Paylaşım bana böyle algılattı.

Güzel ve akıcı bir yazı okudum, kaleminizden. Her zaman olduğu gibi. Saygılar

her durumda mutlu gibi kahramanımız:))
şu an da yaşadığı olumsuzlukları pek dert ediyor görünmüyor:))
bence geleceğe deil geçmişe özlem gibi.
geleceğimiz öyle karanlık ki ben hayal bile kurmuyorum.
dua ediyorum çocuklarım benim gördüğüm güzellikleri görebilsin .
parklarda oynuyan çocukları,kuş cıvıltılarını,piknikte yenilen yemeğin tadını,dostlarla gidilen gezmelerin değerini...
henüz yapabildiğimiz ama gelecekte ne olacağını bilmediğimiz pek çok şeyii
güzel yazı ,güzel paylaşım.her ne kadar kızsak da nete yine buradan buluyoruz sizleri bizleri

sevgi ve saygılarımla

Düş gibi.

İnce örülmüş bir yazı.

Devamı da yazılabilir.

Güzeldi.
Tebrikler.

Teknolojinin icadından beri, artık çocuklar çelik çomak oynamıyor. Erkekler odun kırmıyor. Kadınlar dantel örüp komşuya gitmiyor. Zaten hepsi evinin içnde, onları bekliyor. Hayattan çok şey istemiyoruz, ama almak içinde çaba sarf ediyor muyuz acaba?
Yazar bir gününü anlaşılır bir şekilde kaleme almış. Aslında anlattıkları, hepimizin ortak yaşamı. Hepimiz o otobüsün yolcularıyız.

Tebrikler.. Saygı ve sevgiler...

Çok şey değil aslında, hiç birimizin istedikleri. fakat yok olmaya, imkansız olmaya başladı, saflığımız, mütevazi ihtiyaçlarımız, doğallığımız. Teknoloji adlı çocuğumuz doğduğundan beri muhtacız hepsine, tüm gerçek güzelliklere.