ay kıskanır dünyayı , kötüdür niyeti
düşünür ben niye yalnızım ısssızım
neden yeşermez ağaçlarım yoktur doyulmaz aşklarım...
sonra kin tohumları eker çorak topraklarına
tutar gündüz vakti güneşi girer araya bir hırs bir nefret
karartır dünyayı
yaşanmasın ister mutluluklar
herşey güneş ışıklarından mahrum
gelgitler oluşsun sahillerde, sevgililer paniklesin
ara verilsin aşklara karanlık çöksün afaka...
körelmiş duygular kıskançlık şarkıları
sanki bitmicek sanar bu anları
heycanla amacına uşmışçasına mutluluk çığlıkları atar
dünyayı koparmıştır güneşten
derken heycana gelir hızını alamaz
geldiği gibi çıkar aradan...
bir pişmanlık bir hüzün başlar
dönemez geri artık giremez araya
dünyaysa alışkındır ayrılıklara gecelerden
ama gündüz vakti ayrılık korkutur aniden
ama bekler sabırla vazgeçmeden
alır ödülünü kavuşur güneşine özlemin doruklarında
açar çeşit çeşit çiçekleri güneşe hediye
kuşlar cıvıl cıvıl daha bi hevesli
sevgilerde eller birleşir yine ısınır
ay sanmıştıki girince araya herşey bitecek ansızın
unutcaklar birbirini hayat karanlığa gömülcek
ektiği nifak tohummları güneşi kendisine aşık edecek
ama bilmezki ay
aşkın tohumu özlemler atıldıkça
hicran gözyaşlarıyla dahada yeşerir düşler
kısa bir ayrılık geçmez gibi gelir
unutulmak ne kelime
her an mıhlanır düşüncelerde kalıverir
kavuşma hayalleri sarar benliği
zaman en iyi ilaçtır diyenler
çare bulamazlar hasret hastalığına
yıllarda geçse faydasızdır mesafelerse deşer yarayı
boşadır tedavi çabası kavuşmaktır çözüm
işte böyle hikayemiz
girmemeli sevenler arasına
tüketmemeli nefesleri boşuboşuna
aşk varsa eğer gönülde
son nefese kadar kavuşmak olcaktır hayallerde...