Gökyüzü Pirayeleri/Yahut Kuşlar

• 7 Ocak 2010 Perşembe 00:07:46

Kuşlar, hilkatin incileri. Onlar, gökyüzünde süzülürken de dallarda cıvıl cıvıl öterken de Sükut ederken de güzel. Her kuş, bir kavrama remiz olsa da biz Süleyman değiliz. Ancak; onların adları etrafında efsaneler düzer, türküler yakar; anlatır, söyler , dinleriz. Onlar da dile gelir sevinçlerimiz, enînlerimiz.

Bazen havada bir çift turna görürüz. Yahut Kaf Dağın’ da bir Zümrüdüanka severiz. Sevmesine severiz de adını kimselere diyemeyiz. Kimi zaman şarkılar tercüman olur hislerimize. İçimizin ateşini birazcık hafifletebilmek adına, belkide haddimiz aşarak, kendimizin yerine bir kuşu koyar, “Senden bilirim yok bana bir faide ey gül! /Gülyağını eller sürünür çatlasa bülbül.” diye feryat ederiz. Lakin, duyan olur mu bu feryadımızı bilemeyiz.

Tüm şekvamızı, âhımızı kuşlara yükleriz nedense. Efsanelerimizde darda kalan, bunalan biri kuş olup uçar da kurtulur. Biz de ferahlarız biraz. Bir yusufçuk kuş ötse yüreğimiz burkulur, hüznüne ortak oluruz. Yusufçuğun sesini duyduğumuzda O efsaneyi anlatırkenki sıcaklığıyla annelerimizin şefkatli sesi çınlar kulaklarımızda. Yahut bir güvercin kılığında pirimiz gelip bizi kurtuluşa çağırır.

Turna hasretin remzi olur, bülbül âşığın. Güvercin, biraz vefanın, biraz güzelliğin adı. Nefes alıp verinceye kadar ki zamanda yuvasını kuruverir bir mağaranın girişine de kötülerin, eblehlerin, şakilerin gözüne perde olur.

Çerden çöpten yuva kurar, bala uçurur kuşlar. Biz kuşlardan uzak edemeyiz. Birazda onlara benzetiriz kendimizi. Deyimlerimizde atasözlerimizde yeri vardır onların. “Yuvayı dişi kuş yapar, her kuşun eti yenmez, Şimdi bir kuşa benzedi.”gibi. Hürriyetin remzidir onlar “Bülbülü altın kafese koyarız da ille vatan deyişini duyarız.” Kuşlar gibi hür olmayı isteriz

Mevsimleri kuşların kanat sesleriyle süsleriz. Medine’de medfun sevgililer sevgilisine leyleklerle selam göndeririz her sonbahar. Sonra, onun selamını alırız dönüşlerinde. O emanet ki Başımız gözümüz üstüne, hep ayrı bir yeri var gönlümüzde.

Kuşlar, ruhumuz arınır gülüşlerinde. Gönlümüz sükuna erer kanat sesleriyle. Ah kuşlar! Onlarla anlatırız sevgiliyi kıskanışımızı bile “ Üstünde uçan kuşların tutup kanatlarını yolasım gelir.” diye türkülerde.
Ankara,06.01.2010