Burdayım baba.henüz tükenmedim olan bitene rağmen.belki de bu sözler bekletti biten umudumu.ağlıyorum baba.küçük kızının kalbi bin parçaya ayrıldı ama ne yazıkkı sen ne bu parçaları görebiliyosun nede elini bekleyen ellerimi.bir baksan baba o küçük ellerin büyüdüğünü anlarsın dokunuşunla. daha hayatın kollarını göremesende üstümde yüreğime ulaşırsın ne kadar imkansız olsada ,.evet baba içimi acıtan öyle bi kalp varki bakışıyla dokunuyo gözlerime anlatması çok güç .hayatta aynı bakışların gibi keskin ve yumuşak.o bakışların ne anlatmak istediğini anlayamadım hiçbir zaman çünkü hiçbir zaman sana o kadar yakın olamadım ki! Gözyaşlarım bile özlüyor seni baba .yan odanda kapanıp ağladığım yastıklar bile kucaklarken, karanlık bile özlerken benimle aydınlığı sen sadece gece ayla beliren binlerce yıldızlardan biri gibi kaydın gittin baba işine, hayata,yaşamaya,savaşmaya ,diğerlerine, kaydın. Hepsinin kucaklarını sen açtın ellerinle yıllarca çalıştın onlar için oysaki benim kollarım kendiliğinden açık kaldı hep .sen o kollara baktın sadece,bekleyen kollarımı hiçbir zaman doldurmadın.ne isyanım var sana nede kapanacak bu kollarım kemik olsalar bile.sende hayat kurbanısın.benimde kurban olmamam için ihtiyacım var sana bunu hatırlatmak istedim sadece.kızmaya hakkım yok sana yada yüreğimin kızacak takati yok artık gidiyorum baba.küçük kızın bulutları istiyor maalesef.küçük kanatlar istiyor iyi uçabilmek için . bunları getirebilir misin bana baba. küçük kızını kucaklar mısın son kez. sende haklısın baba.biliyorum çünkü babalar hep haklıdır eriyen mumu görmeyip sonuna kadar yakmaya çalışsalar bile…