Sekiz yaşındayım. Bir bayram günüydü salincak kurarken tanışmıştık..
O zamanlar şimdi ki gibi oyun parkları oyun salonları yoktu. Gerçi olsada gezip dolaşacak paramızda olmazdı ya hani neyse..Bayram sabaha üç gün evvelden baş ucumda sakladığım bayramlıklarımı tekrar giydim...( her akşam yatmadan mutlaka giyer sonra çıkarır baş ucumda saklardım).. Sanki hiç giymemiş gibi özenle giydim..
Sabah namazından sonra şekEr torbamızı alıp elimize erkenden bütün köyü toplayım mezarlık ağaçlarında salıncak kurmak için yer ayırmaya gidecektik..


O bayram günü erkenden bütün evleri dolaşıp eyda hewe pirozbe( bayramınız kutlu olsun. dedikten sonra.. Mezarlıkta en büyük ağaca ip atıp salıncak kurmaya başladık..

Tam salıncağımızı kurduk derken bizim ipimiz yırtıldı. Şimdi kim eve gidecekte ip gizliden yürütecekte. gelecekte.. bu bizim için çok büyük bir zaman kaybı olacaktı..
ip getirene kadar ya yerimizi başkaları kaparsa diyoruz kendi aramızda..

Etrafımıza baktığımızda daha önceden getirilip saklanmış bir salıncak ipi bulduk. O’nu salıncak yapmakta kullandık kimin olduğunu bilmiyoruz. Gerçi kimin ipi olsa o kadar önemli değildi.

Önemli olan şimdi bizim salıncakta sallanıyor olmamızdı..
Biraz sallandıktan sonra ipin sahibi gelmesin. Geldi ağlamaya başladı ipimi verin diye tutturdu.
_Bende çok istiyorsan gel sende bizimle salıncakta sallan dedim..
Kız_ gelmem ayıptır. siz erkeksiniz benim ne işim var sizin aranızda.
_Bende, canın isterse dedim.

tamam gel dedim.(Nede olsa ip kızın ip)
Sen bir saat sallan ondan sonra biz sallanırız olur mu?
Hem bizim yerimiz çok güzel bak.
Bunu kabul etti kız. sonra tam gidiyorduk.
Arkadan hey ehmi ( ahmet) yani gel beni biraz salla yoksa ipimi alırım demesinmi.

İyi dedim bende alırsan al dedim. Gel dedi topladığım şekerlerin yarısını sana veririm. Beni biraz sallarsan dedi.
Tabi o kadar rüşfete gitmemek olmazdı. Gerçi o zaman ki duygular işte kızın yanına gittiğimde. heyecanlanır.. dilim tutulurdu..

ARKASI YARIN.....