HAYDİ

• 2 Ocak 2010 Cumartesi 00:24:18

Haydi, sigarana sarsana beni… Yanmaktan korkmuyorum, seni sevebilmek böyle bir şeymiş; her şeye alışıp, her şeyi tek bir şey hâline getirip, acılarla bile acısızı oynamakmış…

Haydi, tekrardan karanlığa gömsene beni… Bunca şeyin bedelini ödetmişken, bundan korkuyor olman çok yanlış… Nefessiz kalıyorum, nefesim kendisine bile hasret kalmışken, soluksuzluğumun soğukluğunu içimde taşıyorum…

Haydi, yeniden sevdirsene kendini… Sevilmek için çabalayıp, bir o kadar korkuyorum der gibi… Gerek yok ki…

Sigaranın dumanı kaçtı gözüme, yoksa ağlamıyorum inan…

Uzaklardan kopup gelen bir sevda türküm vardı, adı oldu yalan…

Haydi, sevdiğimi biliyorsun, acısana şimdi bana…

Ya da bırak, ben ikimizin yerine yaşayıp, taşıyayım her şeyi içimde, her zaman yaptığım gibi. Benim bir yeteneğim var sevdiğim; ben hem sen, hem de ben olabiliyorum.

İkimizin yerine yanıyor, ikimizin yerine seviyorum. Düşselliğin sınırlarını zorlarken, adaletsizce yaşanmış her şeyi yoklayıp, yeni senaryolar üretiyorum…

Mesela sen; Sen bensin… Yüreğinden bir şeyler kopup gidiyor değil mi? Acıyor canın…

Nefessizsin, çünkü sensizsin… Evet, sen bensin ve de sensizsin…

Sensizliğin nasıl da acıttığını ancak böyle anlayabilirsin… Ben, senim…

Aslında seninleyim… Unutmuş olabilirsin, hak veriyorum.

Çok seven biri vardı, o en çok seni severdi, beni değil.

Kirpik uçlarıma yağmur değil; artık kar yağıyor… İçimdeki her şey adeta köz oluyor…

Senden gelecek tek bir umuda razıyken, sensizlikten gelen bedelleri ödemek çok acı…

Acılarda geçer sevdiğim, acılarda geçer…

Sigaranın dumanı olmaya bile razıydım, baktığın ayna bile olabilirdim.

Seni görebilmek, seni duyabilmek için, sensizliğe ihanet edebilirdim…

Ama çok uzadı bu hikâye… Hemencecik biter sanmıştım, sen gittiğinde biter ve de bir daha açılmaz, okunmaz…

Her gidişin bir dönüşü varmış meğer. Ben sen olurken, kendimi de ebediyen sensizliğe döndürmüşüm…

Hatırlar mısın bilmiyorum, biri vardı, seni çok seven. Dünyadaki umutları, senin için senin yollarına seren… Hatırlamazsın ya, nedense çok sevilenler giderler zaten…

Daimi olmak için giderler, yara olmak; imkânsız bir sevgiyle yaşayabilmek için giderler…

Ama düşündüm, bunu çok düşündüm… Sen miydin giden, yoksa ben miydim? Ben sen olmuşken, sen gitmişken, ben değil miyim kendimden giden?

Aklım kolaçan etti de dört bir yanımı, hâlâ bende mi diye…

Yok, gitmiş, o da beni sana hapsedip, benden gitmiş…

Hazin değil mi sevgilim bu hikâye? Gıpta eder misin seneler sonra senaryolaştırılıp seyredilince? Her şey olur… Bu hikâye bir gün senaryo da olur…

Bir tek şeyin olabileceği ihtimalîni unuttum… Seni ihtimallerimin arasında yaşatıp, senden kendimi alıp, hem kendimi hem de seni bende bulacak olmanın ihtimalini…

Nefes alamıyorum sevgilim… Ya da nefeslerim kaldıramıyor artık beni, yoksa sen mi demeliyim? Hayır, ikimizi…

Bizi tekrardan bir arada görebilmek güzel olurdu. Ellerim ellerinde, yüreğim bir tek senin yüreğinle. Gözlerim, senin dışındaki hiçbir şeyi göremez olmuş, yalnızca senin gözlerinde. Bizi bir arada görebilmek bir hayal oldu…

Dokunabilirsin yüreğine, izin veriyorum. Orada beni görmeyeceğini de biliyorum.

Ama dokun ki umutlar yüreğine koşsun. Şarkılarım tatsız, dünyam karışmış, soluklarım zamansızken dokun ki, umutlar yüreğine yerleşsin, soluklansın, otursun.

Haydi, sevdiğim, sevebileceğin biri olsun. Olsun ki; yüreğim mutluluktan gözyaşlarına boğulsun…

Kalbim sıkışıyor, duvarlar geliyor üzerime. Korkmayacağını biliyorum, haydi, devam et yoluna… “Gidemem” demeyeceğini de biliyorum…

Ben her şeyi her zamanki gibi biliyorum sevgilim, yüreğimde senin adın yazılı, avuçlarımda ter, bedenimde soğukluk… Ben her şeyi görüyorum sevdiğim, vedalara veda edememenin sancısı bu…

“Geleceğim” demeyeceğini de biliyorum, esaretimin bedelini ödemeyeceğini, acı çekmeyeceğini de.

Haksızlık bu, bunu da biliyorum. Mevsimlerin sende başka, bende başka olduğunu, iki gözün olmadığımı da biliyorum…

Demiştin ya iki gözüm; “Sen benim iki gözümsün” diye… Aslında onu söyleyen sen değildin, sende kalan benliğimdi… Olmasını diledim, oldu… Bitmesini istedik, süre doldu, hesapsızca yaşandı, yazık olacak demiştim bak o da oldu…

Dilara AKSOY