BAKMAK/GÖRMEK
İnsanın gözleri olması ne büyük bir niğmet... Dünyayı görebilmesi, dünyadaki güzellikleri, çiçekleri, böcekleri... Ama en önemlisi insanın sevdiklerini görebilmesi ne büyük bir niğmet...
Yada şöylemi desek, bunlara bakabilmesi ne büyük bir niğmet... Çünkü bakmak başka, görmek başka şey. Bakmak, baktığın şeyin anlamını bilmeden, değerinin farkına varmadan bakmaktırö monotonca. Görmek ise, baktığın şeyin içindeki güzellikleri, yaşama sevincini, ve hayata kattığı değerleri bilerek bakmaktır. Ne yazıkki öyle bir hale gelmişizki, sadece bakabiliyoruz ve görmekten aciz durumdayız, bundan ötürü hep bir arama içerisindeyiz, hele birde internet çıktıki, artık bakmaya bile gerek yok, kopyası zaten var. Gerek yok dışarı çıkmaya, sevdiklerini görmeye, onlarla konuşmaya; onlara gerçek değeri vermeye.

Neden diye sormak lazım. Neden? Canım kardeşim şöyle söylemişti (bu arada kendisini çok özlediğimi belirtmek isterim, Halilim benim); Bazan insan göremiyor, bazan görmek zor geliyor, bazan görmek yoruyor, bazan görmek istemiyor... bazan hepsi, bazan hiçbiri, ama nerde ne zaman hangisi olduğunun farkina varmak gerek... bende tamamlayayım... ve ona göre kendini hazırlamak gerek.

Biz hangi kategorideyiz aceba?

Herşeye rağmen insan görmesini bilmeli... Ne düşünürse düşünsün... Neye inanırsa inandın. Çünkü insan eğer görmesini bilemiyorsa, hayattan asla zevk alamaz... Güzel gören güzel düşünür, güzel düşünen yaşamdaktan zevk alır demiş Üstad...

Bakmakla yetinmemeli insan... baktığı herşeyin arkasındaki muhteşem sırrı aramalı... ve görmeli... ozaman zevk alacaktır hayattan... ve şimdilerde herkesin imkansız olduğunu söylediği mutluluğu bulacaktır...

Hele cağın moda hastalığı olan depresyona girmekten kesinlikle kurtulacaktır...

Bakmakla yetinmemeli insan... bir adım daha atmalı...

Kaldir gözlerini yerden, ve gör artik kendini...