şeffaf...

• 26 Aralık 2009 Cumartesi 17:02:40

Bütün harfler gözümün içine bakarken,ben sadece yazmak istiyorum!ne olursa…içimde bir yerlerde kirli kan toplanmış olmalı ki sancıyor ruhum!bir tür zehir belki de!..ağlamak geliyor derinlerimden,yapamıyorum!burnumun direğinde düğümlü kalıyor denizlerim.belki çözsem şu gemici düğümünü özgür kılıp kanatlarımı bir okyanuslara dalıp bir göklere çıkacağım çıldırmış gibi!ama olmuyor işte!çiçeklerim elimdeyken renklerim silinmiş olmalı ki gelmiyor baharlarım!ben hep ayaz kış sabahlarındayım;gün ağarmaya çalışır ama ay’ım batmamakta ısrarcı.olsun dedim aya bakmak ta güzel,hem kışın bulutlar lila olur ne güzel.ama dilim der bunu;ruhum yakınmakta acizliğime!öyle bir acizlik ki baharlar avcundayken kara gömülüp donmak gibi;ayak parmakların uyuştuğunda pişman olup ağlayarak kaçamaya çalışırken hareket edememek gibi,kurtaracak elin çokken uzandığın elin en uzağında olması gibi…!tam da bu acizliğin ortasında pes edip başımı bembeyez karlara koyup göğüm beyaz,ay beyaz,karlar beyaz,yalanlarım beyaz,kefen beyaz diyorum;ama hepsi ya uzak ya soğuk!bütün beyazlar bu kadar acımasızken neden temiz görmüşler de saflık demişler buna bilmiyorum.oysa en kolay kirlenen yine beyaz!en kolay renklenen de yine beyaz.ama güneşin doğması lazım ki o beyazdaki renkler gülümsesin.güneşimi çaldılar,renklerim silindi!en yakınımdaki o en değerli eller işledi bu ağır suçu ve bir cezaları da yok bu acizliğimde!ben böyle pes etmişken ne hakkım kaldı ne hukukum ne de kör zindanlarım.benim uzandığım el se o kadar uzağımda ki biliyorum güneşim onda saklı ve biliyorum o geldiğinde doğacak güneşim ve ben bahar olacağım,rengarenk özgürlük olup okyanusların dibinden göğün zirvesine mekikler dokuyacağım ve adım aşk olacak!