KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 704 Okunma
- 5 Yorum
- 0 Beğeni
Yenilirsem Sana Namerdim
“artık yazmak yok, harflere yalvarıp cümle kurmakta yok! Sanki o gelecekmiş hissiyle, sadece ona yazmakta yok! Artık annemle, babamla hayatı doyasıya yaşamak var. Şimdilik çok mutlu değilim ama çok mutlu olamayacağımı kim söyleyebilir ki…”
Hayatımda bir değişikliğe ihtiyacım vardı. Buna kesin bir şey söyleyecek kadar cesur ve olgun olduğumu söyleyemem ama bazen küçük değişiklerle, büyük kazanımlar elde edilebilir. Dedemin, “ ben hayatı deneme yanılma yöntemiyle öğrenmeseydim, kesin o beni yanıltırdı” sözünü her zaman uygulamak istemiştim. Şimdi galiba o dönemdeyim. Yine de sadece düşüncemde olsada herşey, şunun farkındayım ki oflarla, keşkelerle artık hayatımı devam ettirmek istemiyorum!
Saat sabahın altısı ve neredeyse babam işe gidecek. Ve ben herzamankinden daha çok geç kalıyorum kalemle muhabbetime. Elimde yaramaz çocuk gibi duran kalemi zaptetmek bir yana gözlerimin uykuya müebbet oluşu bir yana, bu gece fena yordu beni. Aslında yazmaya bir süre ara verecektim, yazmayacaktım. Kendimi yenileme sürecinde, farklı uğraşlar edinmek istiyordum ki, sonuç gördüğünüz üzere, yine hayatın yanıltması…
Artık dedemin sözünü dinlemeliyim. Kendimi toparlamalı ve kararlı olmalıyım. Herşeyden önce inanmalıyım, güzel bir maceranın başında olacağıma. Hiçkimseden destek almadan, bak bu sözümü sevdim, en azından kendime olan özgüvenimi biraz olsun arttırdı. Evet, ne yaparsam yapayım kendim olmalıyım bu kararımda. Ölmek var, dönmek yok!
Ama yine de içimde korku var. Aslında korkularım, diyecektim. “Biraz cesaret emre, hadi başarabilirsin” sanki çok başarılı bir hayatım olmuş gibi. Bu huyumuda sevmiyorum, gaza gelemiyorum, hırslanamıyorum. Yine bilindik o soğukkanlı, mahçup tavırlar. Oysa ne güzel olurdu, kendime çizeceğim yeni bir yolda yürümek… çok güzel olurdu!
Annem hep derdi, “sen benim hüzünlü efemsin, hayattan kaçamazsın, korkarak savaşmak sana yakışmaz” diye, haklıydı! Neden korkuyorsam, kaybedeceklerinden korkarsa bir insan nasıl anlamlaşırki hayatı. Sonuna kadar değişimden yanayım! Bu sefer tamamdır, korkmadan alacağım kararlarımı… kaybetmek diye bir şey yok aslında, sadece az kazanmak var. Kaybettiğim bir çok şeyde bile kazandığımı biliyorum ben.
Ey hayat, bu sefer en donanımlı halinle gel bana. Son gelişinmiş gibi, sanki ilk defa yaratılmışım gibi saldır dört bir taraftan. Yenilirsem sana namerdim! Düşersem, sakın durma; en çok düştüğümde vur bana ama hiç acıma!
Emre onbey
YORUMLAR
üstünlük çoğu zaman ilk saldırandadır.
gelmesini bekleme sen saldır hayata.
ve ne hayata acı ne de kendine.
güzel bir yazıydı gönlüne sağlık.
of ki ne of ....
içimdeki çocuk bir kez daha davrandı bana
durma susma fışkırt içindekileri dışarıya der gibiydi hem de...
ya dolanırsın sarmaşığa ya da aynı yerde sayarsın durmadan
açılacak sarmaşıklar ben geçeceğim diye....
değerli kalem zor olanı severim ne kadar acıklıda olsa
ben acısını bile içime sindirenim
hayatın aldatması güzel aldatmasa bir anlamı kalmazdı
boşa kürek sallayan teknem de açılamadığım ufukarın açılacağını düşünmemde güzel.....
hayat dolu ne kadar kandırıcıkcı olsada :)
dokunursan alır yanına bırakırsan asla yolun bitmez boşlukta
sevgilerimle
başaracaksın emre!
efe demek çok güzel meziyetler verir insana,
efeler yavaş ve düşünerek hareket ettiklerinden dolayı sabırla ve azimle hep başarılı olmuşlarıdır,
dolayısıyla annenizin güveni boşa çıkmaz...
her sabah kalkabiliyorsak zaten hayata karşı 1-0 önce başlıyoruz demektir...
sakın yılma!!! diyor içimde ki ses bana her sabah ve yılmıyorum bende,
hayat çok güzel emre, çok güzel...
(yazı diline bişey demeye gerek var mı ki, harika zaten)
Hayata yeni bir başlangıç, yeni kararlar...
Anlatım mükemmel.
Zamanı olan, imkânı olan, yeni bir sayfa açmalı hayata ! Ya olmayanlar ne yapsın ? Her şey zamanında. Geç kalmadan, keşkeler çoğalmadan, başlanmalı yeniden...
