23 Aralık 2009 Çarşamba 18:13:36


slm herkese benim çocukluğum öyle acı hatıralarlan doluki yine gözlerim doldu size küçük bir kızın anılarını yaşadığı o kötü günleri anlatacam yıl 18-10-1960 yılında zonguldakta doğdum babamın iflası yüzünden 68 de memlekete göç ettik ve hayatımızın kötü günleri orda başladı annem şehir kızıydı babam köylü idi bağ bahçe çay tarlalarımız vardı annem biraz sakattı köy işlerini yapamıyordu baba annem babama sürekli seni evlendirelim işlerimizi yapacak bir köy kızı verelim diyordu diye diye babamın içine kurt düşürdü komşu kızını ayarttılar ve babam komşu kızıylan aşk yaşamaya başladı annem çok üzülüyordu gidecek yeri yoktu ekonomik gücüde yoktu her gün ağlıyordu ve bende annemlen birlikte ağlıyordum çok üzülüyordum geceleri yatınca allaha dua ediyordum allahım ne olur yuvamız yıkılmasın annem üzülmesin artık ağlamasın bize yardım et babam evlenmesin hep beraber olalım diyordum ağlıyarak uyuyordum bazen annem babamı takip etmemi istiyordu bu gün nerdeydi diye sorduğunda o küçük yüreğime sanki bıçak batırıyorlardı kalbim sızlıyordu acı çekiyordum doğruyu söylersem anneciğim çok üzülecek ve sabahlara kadar ağlıyacaktı onun için istemiyerek yalan söylüyordum babam kahvedeydi için rahat olsun anneciğim diyordum ve onu kocaman öpüyordum affet anneciğim üzülmemen için yalan söylüyordum sonra annem anladı bizi terk etti ben dünya yıkıldı sandım benim için hiç birşeyin önemi yoktu artık annem yoktu günlerce ağladım babam anneme mektup yazmış kız üzüntüsünden ölecek gel onun için gel demiş annem geldi dünyayı bana vermişlerdi sanki allahım ne olur ayırma bizi ben senden hiç birşey istemiyorum ne oyun cak ne ayakkabı ne bebek hiç birşey annemin yerini tutmaz dedim ve o küçük kız kendi kendime söz verdim ne pahasına olursa olsun büyüyünce yada evlenince annemin bana ihtiyacı olursa bakacam dedim ve ölünceye kadarda fazlası benim yanımda kaldı arada kardeşime gitti canım annemi bu yıl nisanda kaybettim onu çok özlüyorum yeri cennet olsun küçükken söylediğim yalanlardan dolayı şimdik çok pişmanım elimden gelen yanlız yalan söylemekti annem üzülmesin diye affet anneciğim yalandanda yalan konuşandanda nefret ediyom benim yalanım annemin mutluluğuydu saygılarımla