Yaşamım boyunca uzak itici buldum yalın olmayan ne varsa…
Ne geldiyse başıma; yapay olandan geldi. Yapmacık sevgiler acıttı yüreğimi derinden. Hani derler ya; parayla imanın kimde olduğu belli olmaz diye… Bence saf sevginin kimden, ne zaman ve nasıl akacağı da, bilinmez, bilinmiyor…
Beni acıtan sahtelikler oldu yaşam boyu. Ben ‘BEN’ gibi oldum hep. Olacağım da…
Dost; ağır sözcük vesselam… Ama, değerini bilen kaç kişi kaldı ki..?
Kaç kişi biliyor; dost derken yürek nasıl titrer, nasıl paylaşılır her an. Bollukta, zorda, darda…
Dost nedir?
Kaç kişi biliyor sizce?
Gerçek anlamından söz ediyorum, sözlük anlamından değil; en derinlerdeki hissedebilmekten söz ediyorum…
O kadar ucuz mu; her AN’ ı paylaşabilmek, sonsuz, koşulsuz…
İtici bulduğuna bile koşabiliyorsa insan; ‘El aman’ dendiğinde…
Silebiliyorsa; tüm kinleri, ihanetleri ve acıtılmışlığı yüreğinden… Ve sevebiliyorsa hala; tüm acılara rağmen bu dünyada var olmayı, varlığını. Şükredebiliyorsa ALLAH&

8217; a her nefes için sonsuz...
‘’Sevmek Budur’’ derim helalinden…

Saf sevgili günlere… Koşulsuz…
Sevgiler ÖZ’ den Tüm ÖZ’ lere...