Yorulduk hayatta ben de...
Dönüşü olamayacak bir yola girdim artık.... Bu yol uzadıkça bana daha da acı veriyor..
Ama arkama bakmadan yürümek zorundayım bu yolda.Biliyorum ki dönüp arkama bakarsam yine vazgeçerim verdiğim bu yorucu karardan.
Ama ben artık aynada baktığım ve benim olmayan o yüze bile söz verdim artık. Artık vazgeçmeliyim bu çektiğim acıdan…
Aslında ben hiç kabul etmedim onsuz bir geleceği. Bu çok zor olacak.
Çoğu zaman kendimle beraber herkesi kandırdım. Artık unuttum dedim ama bu yalan daha da acıttı içimi. Bu daha da zor geldi bana.
Ama artık yoruldum. Çok yoruldum. Benim olmayan bir aşk için savaşmaktan yoruldum. Tüm bunlar acıtıyor artık içimi.
Beni aslında hayat aldattı belki de...
Yine de güçlüyüm. Hala senin için güçlüyüm belki de...
Evte çok mutsuzum ama artık dönmeyeceğim... Dedim ya girdim artık o dönüşümün olamayacağı yola...
Belki de bir gün tamamen bitecek; ama izleri hiç silinmeyecek biliyorum.
Zor da olsa tüm acılarımı bir gün unutabileceğimi, tekrar kendime geleceğimi biliyorum. Artık buna inanmak istiyorum...
Ben nerede olursam olayım, yolum nereye giderse gitsin bilki gönlüm hep senin kapında nöbet tutacak aşkım...
Ben bu aşkta zaten hep kendi kendime konuştum... Bunu yine yaparım. Bu aşkı sensiz de kendi kendime yaşarım...
Sen omuzundakiler paylaşacak kadar bile güvenmedin ne bana , ne hayata...
İkimizde bırakmamak için direniyoruz seni...
Ama bende hayatta yorulduk gece gözlüm...

Seni hep seveceğim...

Sen şimdi gideceksin ya,
Cehennemin dibine git, ben bağrıma taş basarım...