Uzaklardan geliyorum en yakınıma seslenerek.ahengini yakaladığım hayatın dibine inerek bir selam veriyorum rast geldiğim her bir türküye. Ne çok ezberler bozuyorum başucuma yerleştirdiğim mektuplarımdan gayrı. Sivil bir topluma askeri yönetim getirir gibi. Belki de bu bir darbedir kendi içimde adını koyamadığım belki de uzaklarda özlem çekmenin verdiği seraptır benim önümdeki aydınlık.
Seferimin başı benden çıkma ama bu sefer nereye ve nasıl varır bilinmez. Bir gün olurda mavi çiçekler açmaya başlarsa ki o zaman gerçek bahar geliyordur ruhumun maviliklerinde ve ben baharın nisan yağmurlarıyla sırılsıklam oluyor durum işte o an. Kalbimde açmaya başlar o zaman tüm çiçekler.mavi çiçekler açarken.

Sonsuzluk boyutunda yatarken ruhlar bedenler her bir canda uyanışa başlar ve bir şehir doğar içimde ışıkları gölge bırakmayan cinsten aydınlatır en derin karanlığı gündüzün en aydınlık vakti gibi yalın bir cisim doğar geceye kaybolmayan saatlerde bekle ki sabah olacak.

Huzur ve rahatı bıraktığımız düşüncelerden alıp bedenimizde yaşatmaya başlarız mavi çiçekler açarken ve geçeriz tüm isteklerimizin önüne sadece onları aydınlatırız baharı yaşatmak için.yazın gelişi hatırına vesselam…

21-12-2009
Hayrettin