Merhaba aysima (4)
Merhaba aysima;Ayrılık melodimizi dinlemiyorum artık, ne varsa güzel anılarımız onlar çalıyor kulaklarımda, evet evet güzel anılar,
belkide en güzel anılar...bir kaç önceki mektubumdada yazmıştım sana, ne varsa gereksiz olan düşünmüyorum,
düşünürsem mutlu anlarıma ihanet edecekmişim gibi geliyor... ve varsın buda ilk olsun aysimam, biten ilişkiler ardından
bir babayiğit çıksında yalnızca güzellikleri yazsın,düşünsün,savunsun...Yağmur taneleri gibiydin aysima, üzerime damladıkça sen, kendimi susuzluğunu gideren çorak toprak sanardım,
ki seni düşündükçe hala o zevki, hala o rahatlamayı tadarım... bilirsin, anları yaşamak gibi bir felsefem var son on bir yıldır,
anlarım da oldun hep desem beni yanlış anlarmısın aysima? hayır hayır, düşündüğün gibi bir an olmadın, her anım oldun aysima
günüm,gecem,sabahım,merhabam, ne varsa güzel an olan hepsi sen oldun...Sana mektuplar biriktimek bile ne kadar güzel, okumayacağını bile bile yazmak, tıpkı benim olmayacağını bile bile seni beklemek gibi...
olsun, hissedeceğinden hiç kuşkum yok, hissedeceğine adımdan daha çok eminim, çünkü ben seni tertemiz bir sevgi yumağına sardım aysima.
gülünce, gönlümde çiçekler açtıran kadın ! özledim seni be...İtiraf etmem gerekirse hemde çok özledim... bu dediğimi duysan, eminim kaşlarını çatıp, "yine mi be adam yine mi gurursuzsun biten aşk ardından" derdin,
ne yapayım, gel deyince gelmiyor, git deyincede gitmiyor bu sevgi denilen duygu...
ve olunacaksa AŞK uğruna olsun tüm gurursuzluğum ve hatta onursuzluğum, çalanlar, çırpanlar, ihanet edenler utanmıyor aysima
ben sevdim diye mi yüzümü kızartacağım, onursuzca seni sevmekten ve gurursuzca seni özlemekten beni kim asabilir?Macera ilişkilerinin adamı olamam aysima, macera değil aradığım, özetle seni arıyorum, seni istiyorum, seni seviyorum...
hatırlarmısın, seni çocuğum diye severdim, bazen çocuğum olurdun, bazen annem, bazense nazlı bacım...
sana şefkatli olmam için bir çok nedenim vardı, ki hala var ve işte bu yüzdendir senden bir türlü gitmeyişim...
aşkı her yerde bulabilirim, ama her yerde anam,bacım,cocuğum olamaz kimse, aşkta bazen kapıları vurup gitmek kolaydır aysima,
ama anadan,bacıdan,çocuktan gitmek zordur be çocuğum...Aynalar küser bana senden gittiğim gün, şehir küser, cadde küser, hatta şu bizim kafesteki kuşlar bile küser...
hayat daha bir anlamsızlaşır,anlamsızlık içinde anlamsızlaşırım, ne dengem kalır, ne aklım...
sen benim; nice acılardan çıkıpta yaslandığım mutlulukken, güneşimken, ay’ımken, yıldızımken,
kolaymı senden öylece çıkıp gitmek A çocuk.
bayme.