Sözünün eri olmak diye bir deyim vardır.Bu deyimi ilköğretim sıralarında çok duymuşuzdur.Gerçekten sözümüzün erimiyiz?Bir kaç zamandır bu sözün anlamını düşünüyorum.
Sanırım bizleri büyüten insanlar hep dogru ve dürüst olmamızı isterlerdi. Dudaklarımızdan dökülen her sözümüzün arkasında durmamızı öğrettiler bizlere, oysa şimdi çevremdeki insanlara bakıyorumda o kadar ustalaşmışlarki yalan söylemye yaşam şekilleri olmuş yalan.Hani bize öğretilen sözümüzün eri olmak?Nerde kaldı dürüstlük? İşte bu soruların cevabını aramaya kalktım bu gece.Çok sevip, saydıgım, güvendigim bir dostumuda inceledim. O da yalan söylemiş megerse hemde bir hiç uğruna. Eskiden olsa kırılırdım,üzülürdüm ve neden bu şekilde yalan söyledi diye ama şimdi insanoğlu bu çiğ süt emmiş diye düşünüyorum.Pembe yalanlar diye bir şey çıkarmışlar birde,Bana göre yalan yalandır.Siyahıda olsa,pembeside hiç fark etmiyor.Bazen karşınızdakine sıkıntı vermemek içinde olsa yalana baş vurmamak gerekli.Açık,net ve dürüstce açıklanılmalı yalan niye?Bazılarımızın dediği gibi ’sadece gerçekleri birazcık olsun değiştirdik’ sözüne kulakmı vermeliyiz? Hiç sanmıyorum.
Herkesin kendine göre bir yaşam felsefesi vardır.Her insana kendi dogrularıyla bir yaşam sürmelerini dilemekten başka çaremiz olmadığını bilecek kadar yaşadık sanırım.Sözünün eri insanlarla karşılaşmanız dilegiyle.



YARENİMSİN(20/12/2009)
(KAFAMIN GİDECEĞİNİDE BİLSEM SÖZÜMÜN ARKASINDAYIM HEP.)