KORKARDIM İŞTE...

• 19 Aralık 2009 Cumartesi 18:20:26

Ahhhh….Ahhh ne geldiyse başıma, şu duygusallıktan geldi.Korkuyu da beraberinde getirdi.Benim için, çocukluk+korku=ağlamak oldu.Gizli,gizli kimse görmesin, duymasın, neden diye sormasın,korktuğumu bilmesin diye.Şu Antep’in taştan yapılmış manastır gibi ,bir odası Şam’da,bir odası şarkta yüksek duvarlı evleri…Bilinçli kadındı annem,hani çocuklarla anne babalar aynı odalarda yatmazlar ya bunu o zamanlarda bilirdi benim annem.Dolayısıyla bahçenin bir köşesinde ,şarktaki odada, kardeşimle ben yatardık.Uyku tutmazdı bir türlü.Neden mi? Çünkü başucumdaki aynalı gömme dolapta bir ayı yaşadığına inanıyordum.Mahallenin ,gündüz çalgıcısıyla birlikte oynayan,selam veren,taklalar atan sevimli ayısı ,nedense geceleri bizim dolapta yaşıyordu.Kendimi buna inandırmıştım.Kıpırdarsam,konuşursam,kalkarsam fırlayıp çıkacaktı olduğu yerden.her gecem bu azapla geçiyor ,uykuya ne zaman daldığımı hatırlamıyordum.Bu her neyse, çocuk aklımla yenecektim,yenmeliydim bu korkuyu.Çok sıkıştığım bir gece tuvalete gitmek istedim ama tuvalet dışarıda.Kalksam,ayı üstüme ya atlarsa diyordum.Kalkmasam çok daha kötü yatağı ıslatmak var sonunda.Birden yerimden kalktım,ışığı açtım ne olursa olsundu.Dolabın kapağını hızla açtım……Aaaaaaaaaa…ayı neredeydi?yoktu içinde kıyafetler vs. vardı, yok olmuştu birden ,yoktu..Öyle bir şey yoktu.Anlamıştım;Gerçekte orada ayıcık yoktu ben, hayalimde yaşatıyordum bunu.Rahatlayarak yatağıma girdim.Evet,bugün bile bu tür korkular yaşıyoruz .O dönemlerde yaşadığımız çocukça korkular , bizimle beraber büyüdüler mahiyet değiştirdiler.Şimdi gelecek korkusu,evlatları en iyi biçimde yetiştirebilme korkusu sardı içimizi.Durum ne olursa olsun artık şunu biliyorum ki, korkunun ecele faydası yok!!!!!!!İnsan yaşamak istediğini değil, hayatın ona getirdiklerini yaşıyor.Yapmamız gereken nedir?Korksak ta,istemediğimiz durumları yaşasak ta,ayakta durmayı olumsuzluklarla mücadele etmeyi bilmeliyiz. Olumsuzlukları lehimize çevirerek mutluluğu yaşamayı bilmeliyiz.Kısacası; Her duyguyu yaşamalıyız,çünkü insanı yaşadığı acılar,korkular olgunlaştırıyor.Mücadele ederek doğruyu buluyoruz.Hayatta bir tane doğru vardır.O da doğrunun ta kendisidir…Yanlış ve doğru ,bu iki zıt kavram savaşında, doğruyla kalın, derim…..