gönderilmeyecek mektuplar

• 18 Aralık 2009 Cuma 23:00:05

sen gittiğinden beri kalbim kaskatı oldu desem yeri, hani insan boş bakarya herşeye, çevresindekilere, görünüşe bakılırsa herşey normal ya içim? kimse sormuyor ne güzel, boş sohbetler, gerekli gereksiz söyleşiler, zaman bir şekilde geçiyor işte, sen ynımda ol yada olma, sanma ki hiç aklıma gelmiyorsun, çıkmıyorsun ki...
gidişin beni suskunluğa itti, gün be günde itiyor, özlüyorum seni kimseye içimi döküp rahatlamıyorum artık sen gittin gideli hayaline sarılıyorum herşey o an diniyor inan bana yine sen teselli ediyorsun beni, mesela canım çok sıkkın haksız yere biri bana bulaştı cevap vermiyorum, küçücük bir münakaşaya bile direnecek, açıklama yapacak kadar gücüm kalmamış.
sen gittin ve ben her gdişinden farklı bir ben’e büründüm, bu gidişin farklıydı hem artık araya yollar ve mesafeler set çekti hem bir daha dönmeyeceksin, bu duyguyu tarif bile edemem, canından can gider ya, koptuğu an acır bir yanın öyle birşey olsa gerek, ama inan bende seninle gittim ve bittim.
inasnın yüreği sızıdan kaskatı olur mu? benim ki öyle oldu sanırım, sızılar kaskatı akmıyor artık damla olup gözlerimden içimde birikiyor, herşeye ağlayan, küçücük bir şarkıda duygulanıp gözyaşlarıyla göletler oluşturan ben ağlayamaz oldum,
hikayemizi bilenlerin bana üzgün bakışları ne kadar derinden etkiliyor beni bir bilsen işte onlar karşısında bile senli bir cümle açılsa noktayı koyuyorum, belkide bu sevgiyi artık kimsenin üzmesini istemedğim içindir bilemiyorum,
nereye gidersem gideyim gölge gibi peşimde hayalin, hiç kaçmaya çalışmıyorum daha bir huzur veriyor varlığın bana, şafak sayıyorum seninle, hergüne benden önce günaydın diyen senle beraber kalkıyoruz sabah, şimdi belki çoktan gözlerini kapatmışsındır binbir düşünce ile ama beni düşünmeni istemiyorum, canını yakacak hiçbir şeyie kafa yorup canının acıdığını hissetmek istemiyorum, seni üzmelerini istemiyorum artık...
doğacak gün kalbine usulca huzur doldursun...
sen yanımda olmasanda kader bizi birbirimize yazmasada iyi ki varsın...