10
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1716
Okunma
“ Ben onlara yaklaştıkça hep benden kaçtılar. Sanki hayatı öğretircesine yalnızlığı öğrettiler.
Sokakta yalnız kalmış üşüyen bir kediye acıdılar.
Ağlayan çocuklara ağladılar.
Akşamüstü pazarda koşuşturan satıcılara üzüldüler.
Herkes için çabaladılar ve yardım ellerini uzattılar.
Hep daha fazlasını görmek istediler. Hep daha ilerisini…
Oysa ben onlara çok yakındım. Hemen yanlarındaydım.
Hani derler ya insan bir şeyin değerini kaybedince anlar…
Beni hiç anlamadılar!..”
Cevap Yaz