" MERHABA "

• 18 Aralık 2009 Cuma 01:25:16

“ Merhaba “
Dondum.
Gerçekten sesin miydi ? Yoksa, yanılıyor muydu kulaklarım?
Sağ elin, elime doğru uzandı.
Yavaş çekim bir filmi, izlermiş gibi.
Tenim, değerken tenine, sol elim istemeden gittiği dirseğine.
İlk kez gibi.
Hatırladın mı?
Nasıl kurgulamıştık ilk karşılaşmamızı?
Kelimeler dolusu mizansenler yaşamıştık, karşılıklı.
Onca hayalden sonra da, yeni yetmeler gibi, ne yapacağımızı bilememiştik, yüz yüze geldiğimizde.
Utanmıştık, kalabalıklar içinde.
“ Uzun zaman oldu “ dedin.
Tutmasam dudaklarımı, ezberden söyleyeceklerdi, kaç ay, kaç gün hatta kaç saat olduğunu.
Ne kadar çok düşünmüştüm bu an’ı.
Ne der?
Ne derim?
Zaman zaman, şuh bir edayla bakmıştım yüzüne gülerek.
Umursamazmış da unutmuş hatta mutluymuş gibi.
Zaman zaman da, içimin tüm kırıklığını yansıtmıştım bakışlarıma.
Becerebildiğimce düşmanca bir ifadenin eşliğinde.
İşte o andı.
Ama ben aptal gibi donuk, tutuk, sessiz duruyordum karşında.
Korku filmi izleyen küçük bir kız çocuğu gibi açılmış gözlerim.
Konuşmayı unutmuş dudaklarım.
Sıcaklığını özlemiş elim.
“ Vaktin varsa, gel “ dedin “ Oturup sohbet edelim “
Ve o vurucu cümle.
“ SENİ ÖZLEDİM “

ÖZLEMEK?
“Bana mı söylüyorsun?” dedim, içimden.
Uykusuz geçen onca gecem.
Az mı çekti ay benden.
Sen diye sorduğum, yanıtsız kalmış, sorularımdan.
Çıkamadığım çelişkilerimden.
Yürüdük sessizce.
Yan yana.
Boş masalar arasında.
İki sade kahve söyledin garsona.
Bir de soğuk su yanında.
Gülümsedim.
Buluşmamız canlandı gözümde.
Gülümsedin.
“ Neden? “ dedim.
Duyacaklarımdan korkarak, fısıltıyla.
“ Sadece bunun yanıtını söyle bana “
“ Korktum “ dedin.
“ Tek sebep buydu inan bana “
Uzandın.
Önce yanağımı okşadın usulca.
Sonra, ellerimiz yine buluştu, masanın ortasında.
“ Korktum” dedin “ Değerlerim, sorumluluklarım arasında “
Elimi koyup göğsünün sol yanına
“ Hala buradasın ve her an yanımda “
“ Eğer bir şans daha verirsen bana...”

Duyamadım devamını çalan zilin hain bağırtısında.
Çaresizce baktım.
Kaybolan görüntüne, sisler arasında.
Üzgün iki damla süzülürken yanaklarımda.
“ Alo “ dedim.
Kalpsiz telefona.

UYANDIM...

Eser Aslanlı
izmir