SIR

• 17 Aralık 2009 Perşembe 18:51:20

SIR

..bugün başıma gelen olayı kimseye anlatmadım ve kimsenin de bilmesini istemiyorum bazı konular kendi yaşanmış boyutlarında kalmalı.....yaşadığım bu diri olayın ürpertisinin hala devam ettiğini söylemem gerekir mi..?
....28.07.2006 cuma....süratli kullandığımın farkında değilim ne yaptığımı bilmeden yolda gördüğüm her arabayı sanki geçmem gerekir gibi delirmiş olmalıyım virajları nasılda dördüncü vitesle geçtiğime inanamıyorum beypazarı yoluna saptım ıssız ve dağların tepe ve bayırların arasından geçiyorum bir yanı uçuruma benzer yollardan geçerken aklıma hiç gelmiyen bir kazayı az sonra yaşayacağımı bilemezdim bir arabayı öyle sollamış ve viraja o şekilde girmiştim ki hızımdan kesmeyip bunu başarmış olmanın gizli zevkini yaşıyordum gözlerimin önüne eşim ve çocuklarım geldi onları yakın bir zamanda göreceğimin telaşı heyecanı mutluluğu vardı gözlerimin buğulandığını ve kalbimin yandığını hissediyordum..ne olduğunu anlamadım direksiyon hakimiyetim yoktu ve altımdaki araba hızla kendi etrafında dönüyordu son geçtiğim arabadan sonra yoldaki mıcırları farketmemiş olacağımki hafif frene basmıştım viraj öncesi hızla dönen aracın içinde neye uğradığımı şaşırmış haldeydim karşıdan araba gelmiyordu ve gelmesi halinde süratli arabamın ve hayatımın hali paramparça olması kaçınılmazdı saniyeler içinde gelişen arabanın bu kontrolsüz dönüşüne son bir hamle nasıl yapıyorum anlayamadım tutmayan ve işlemeyen frene keskin bir çığlıkla basıyorum gürültüyle ve yükselen toz bulutları arasında neler olduğunu hiç bilemiyeceğim uzun müddet arabanın içinden çıkmadım çıkmış olduğumu da hatırlamıyorum eğilip arabaya baktığımda arka iki teker patlamış uçurumun kenarında boşlukta duran iki ön tekerlek bir araba hali ile yaşadığımı anlamaya çalışıyorum...toz bulutunun izleri dumanı iyice dağılıp kendi bilincimi kontrol için subhanallahi velhamdu lillahi vela ilahe illallahu vallahu ekber...okuyorum sürekli..akşama yakın bir zaman ve beni bekliyen ailem ve çocuklarım yaşadığım bu dehşet anın farkında ve haberinde değil gecikmişliğim ayrı bir dert ve keder...”..selamun aleykum..geçmiş olsun kardeş ..uzaktan gördük seni uçuruma düştü diyerek koştuk..buradan çok kimse uçtu hayatını kaybetti..çok geçmiş olsun..iki tekerin patlamış yedeğin var mı..?..konuşmaları hem duyuyorum hem çaresiz bakış ve sözlerimle yalnızlığımı burada dağın başında ıssız bir yolda kaldığımı anlatıyordum..arabamı iterek yola çektiler patlak tekerlekleri söktüler birine yedeği takıp diğerinin tamiri için de yoldan bir kamyonun geçmesine dua etmemi istediler...az sonra bir kamyom geldi ve önüne geçip durdurdular aralarında konuşup birşeyler aldılar kamyon gitmedi bekledi ben kenarda ayakta öylece bir rüya görüyormuşum gibi bakıyorum olanlara....patlak yeri tamir edilmişti tekerin dublex miş tekerler tamiri kolay oldu dediler ve iki teker de takılmış arabayı çalıştırıp bana tamam kardeş yola çıkabilirsin demelerine inanamıyordum..çıkarıp cebimde ne varsa uzattığımda tebessüm ederek geri çevirdiler ve onlar için ne yapabilirdim ne isterlerdi...ekmek almıştım israrla ve zorla birini kabul ettirebildim ...ilk kez dikkatle yüzlerine bakıyordum bu iki insanın biri daha yetişkin ve orta boylu kasketli omuzunda bir kürek taşıyordu diğeri daha genç ve terbiyeli saygılı duruyordu kıyafetleri eski ve bu çevrede yaşıyor olmalılardı..tekrar bir şey vermek için arabaya yönelmiştim döndüğümde hayli uzaklaşmış olduklarını gördüm hayretle ...bismillah deyip arabaya bindiğimde yavaş sürüyor bir yandan da olanların ne olduğunu anlamaya çalışıyordum akşam vakti geçmiş yatsı ezanları okunduğunda geldiğimi gören eşimin sevincini hiç unutamam ve beni sevdiklerimle kavuşturan bu sırrı göz yaşlarımı zor zaptederek kimseye anlatamadım..yolu kaybettiğimi yanlış yollara girdiğimden yavaş geldiğimi anlatarak inandırmıştım..üzerimdeki durgunluk gece boyunca sürdü ..geç vakit kahve yapıp getiren eşimin yorgun ve durgun halimin sırrını nasıl çözmüş olduğunu hayretle fark ediyordum seçtiği konulardan ve kulağımdan çıkmayan fısıltıları hayatımın en güzel gecesini hazırlıyordu bana.. bugün başıma gelen ve yaşadığım ciddi kazayı kimseye anlatmadım ve anlatmayı da düşünmüyorum...hafızamda kayıtlı olarak kalacak hayata beni yeniden bağlayan bu sırrımı severek yaşıyacağım..

mustafa kaya
UŞAK