alanyada tam karşımızdaki dairede oturan altmış küsürlü yaşlardaki ingiliz ailesi bizi evlerine çagırdı,gittik iyiki gitmişiz sevgi hoş görü ve umut onların sıcak yuvalarına aşina olmuş.odayı ışıl ışıl renk renk yapmışlar her yerde noel baba posterleri inançla umudu harmanlamışlar.gıpta ettim.sevinçlerini umudlarını bizimle paylaştılar...bizi yılbaşı öncesi evlerine yine çagırdılar.küçücük dünyalarında yaşama sevincini kaybetmemişler.sonra eve geldik televizyonda haberleri izliyoruz,bursada göçükte emekçiler adeta katledilmiş.bir çok yerde polisler taşlanıyor. mecliste bir parti kapatılmış.tarikatlar şunlar bunlar...ve büyük TÜRK ulusu..kanser hastası ablam dediki : ah keşke imkanımız olsa dünyanın en kuytu köşesine gitsek orda sakince yaşasak ömrümüz ne kadar kaldıysa.oda sabah hastaneye gitmiş .bir sürü para almışlar .halbuki ona verilen emekli aylıgıyla günde sadece onaltı tl ödeme gücü var. buna eve gelen zorunlu fatura harcamalarıda dahil..işsiz güçsüz gençler.histerik ruhlara maglubuz. sonrası biz şuyuz, o bu ,şu.
bir kargaşalıktır gidiyor..terör kendine meşru zemin bulmak üzere,ülke girileşiyor.ve biz hepimiz sorunlu ruhlar içindeyiz. ve karşımızda yaşlı ingiliz aile...evleri renklimi renkli ..
bizim evlerse yavan...kavgalı kişiliklere mahpusuz.çocuklarımız ilk okulda ilk ögrencelerine takılı....yaşam korkunçmu korkunç bu topraklarda...
ne diyelim biz böyleriz....biz bu toprakların insanıyız....dogru veya yanlış..sevişmeyi bilmez bedenlerimizle kavgacımı kavgacı.
biliyormusunuz yeni yıl geliyor...heybesinde bin yılılk sorunlarla....