Çoğalmak

“Sevmek birbirine değil, birlikte aynı noktaya bakmaktır.” EXUPERY

Evrende mevcut olan her şeyi insan kabiliyeti ölçüsünde kendisinde açığa çıkarabilir. Allah’ın isimlerinin (esma) tecellisi ahsen-i takvim (en uygun) şekilde insanda yansır. Eğer insan kendi iradesi ile sınırlamaz ise… Allah’ın insana kendinden üflemesi esmanın insanda mevcut olduğunun işaretidir.

Sınırsız olan esmanın, algılarla sınırlı olan insanda en geniş şekilde yansıması için algıların (akıl, duygu, v.b.) kişisel ezber ve kalıpları aşması gerekir.Esmanın her insanda yansıması, açığa çıkması kişiye izafi olduğundan aynı derecede görülmez. Madem insan esmadan terkip; açığa çıkardığı esma kadar kapsamı genişler, çoğalır. Çoğalan insan kapsadığı insanlara “ben aynı zamanda senim” diyebilir. Tüm esmaya ayna olan ise “En el Hak” diyebilir. Çoğalan insan evrende tüm zaman-mekan boyutlarında nur gibi yayılır.Kapsam o kadar genişler ki “En el Hak” hakikati açığa çıkar.

Çoğalmanın anahtarı ise “besmele” de bulunur. Allah adıyla başlamak inanca, Rahman ve Rahim ise bilgi ve sevgiye yöneltir insanı.

Esmaya aynalık yönüyle bakıldığında aynası geniş olan dar olanı kapsayacaktır. Bu onu etkileme şeklinde açığa çıkar. Bu nedenle dar kapsamlı olanlar inançsız ise (inanç insanın kendi algılarının vicdanında yorumlanması sonucunda olmalı) çoğalmak yerine diğer insanlar kendi seviyesine çekmek ister. Bütün kıskançlık, yasaklamalar, zorbalık ve zulümlerin altında bu yetersizlik yatar. Bu hal toplumda din, dil, ırk, sosyal statü üstünlüğü üzerinde çekişmeye neden olur. Üstün olduğunu iddia edenler güç elde ettiklerinde bunu kullanırlar ve denge bozulur.

Din, dil, ırk, sosyal statüsü ile övünen kişi hislerin aldatmasıyla kendine yakın gördüğünü hak etmediği halde över, ötekileştirdiğini ise yerer. Bu durumda övmekle yermek aynı olur. Örneğin; çok akıllı olmayan birine “profesör” diye hitap etmek o kişinin aklını yükseltmez, seviyesini dikkate vererek aşağı düşürür.

Şeytan kötülük ve aldatmanın semboldür. Hariçte değildir insanın içinden vesvese verir. Önce şüpheyi kalbe atar, şüphe kalpte tutmaz ise hakarete başlar… Yani önce ikna etmek ister, sonra asıl yüzünü gösterir. İnsani ilişkilerde bunu gözlemlemek mümkündür. Bu hal insanlar arasında şöyle yansır; riyakar kişi önce över ki etki etsin, başarılı olmaz ise yergi ve hakaretleri sıralar.Yani eksik olan diğerini eskitmeye çalışır ki denge olsun. Çok olan ise çoğaltmak ister.
Gelin tanış olalım, İşi kolay kılalım.
Sevelim sevilelim, dünya kimseye kalmaz!
Birbirimizi eksiltmek yerine çoğaltırsak daha kapsamlı oluruz. Çekişmeler de azalır böylece.
Saygılar
Ahmet Bektaş