Sen şarkılar söyle içinden boşver …

Sen söyle;ben öylece ateşin ve ruzgarın savurduğu saçlarınla külleri duvardaki gölgenle izleyim.. Ama tabii buna da izin yok değilmi ; o bıcak sırtında.. Oysa ne guzel insanlardık alev misali,duman misali.. Oysa bilemezdik insan oğlunun dumanı tütermiydi ki? Ahhh , ay bir kadın gibi sarıyorken denizi..

Ahhh ay bir kadın gibi sarıyorken denizi , sen gidiyorsun şimdi yelkensiz bir kayık misali. Yavaş yavaş kaybolurken rıhtımda , gölgende kalmıyor buralarda. Ahhh ay yüzlü kadın ahh ; bırakıp gittin ya sen şimdi beni ; ne insanlık kaldı insanlarda insan misali ne de sen kaldın bende sonsuz bir gece misali…

Oysa henüz insan olmustuk , henüzlüğün kavramını yakalayan , çeyrek kala kayıktaydık.. Çeyrek gecsede misali zaman , gece kalıcıdır yaklaşacak olan ise sabahtır bizim mezarkabullerimizde.. İşte henüz ; insandık henüz..

Henüz henüz insandıkda çocukluğumuzu yaşayamadan yaşlanmıştık. Adam gibi adam olamamıştık ama bizde bazı kavramları aşmıştık. Bir rakı misali gelmiştik dünyaya başkalarının ellerinde sulandırılmıştık.

Rakı misali ne mümin ne zındıktık ; bıcak sırtlara bakar dururduk başkalarının kibrit çöpü kaldırımlarında , 2 göz beklentili far olur cıkardık.. Çocuklugumuzdu sek rakımız , adamdı içimize serpilen su.. Lakin unutmuştuk eller değil gözlerin kalıcılıgını ; far misali..

Hepsi buydu işte hayatın geri kalan deminde… Çay demi gibi su kattıkca acılan suyu çekdikçe kararan bir bitki misali… Bakmazsan ölür bakarsan yaşar. Arkanı dönüp giderken bakmayacaksın ya bana , ben seni izleyeceğim her ayın doğuşunda… bir aşka yetecek kadar gücüm vardı onuda aldın gittin ya … Kaldım be ; ben bir başıma… Şimdi ellere oyuncak oldum şark sofrasında …

Neredesin be kadın nerede…

’’ Kız gitti ben ona aşıktım ve o benden nefret ediyordu ; işte benim bütün hikayem bu… ’’ (Hüseyin TUNA - Serdar Şahin Topçu)