çirkin ördek yavrusu

• 11 Aralık 2009 Cuma 12:15:18

Korkma!
Bugüne kadar üstüne düşen her yağmur damlası ne kadar incittiyse seni benim varlığımıda öyle bil.
Ne seni üzmek için girmeye çalışıyorum hayatına ne de paramparça etmek için, ki zaten ben bölük-pörçük biriyim.



Evimde tutmam zamanı hatırlatan yelkovanla akrebi.Çalmalarına izin vermem tik-taklarıyla ömrümün belkide en güzel lahzalarını.Odama çekildiğim an cenin şekline bürünüp özlerim bedeninden beni ayıran annemi.Gurbetteyken babam, onu ne kadar özlediğimi düşünürüm.Şimdi gurbetin en derinine gömerim kendimi ve babamda benim çocukluğumda onu özlediğim kadar özler mi beni?


Sokaklar beni yutacak ve boğacak gibi sıralanır önümde hepsinin köşebaşlarını tutan yalnız eller vardır gördüğüm kördüğüm.. bana uzandıkça uzanırım boylu boyunca, kırık kaldırım taşlarına yaslarım başımı soğuktur lakin konuştukça ağlarlar benimle ve ben hiç doyamadım onların bana anlattıkları hikayelere.Birgün benimde hikayemi de paylaşırlar mı başka konuklarına diye geçiririm içimden..

Nesin sen hayat?..
Nesin ve ne istersin bizden?..
İnsanım ben duygularım var, düşüncelerim var ama bilir misin sadece bana zarar..Kötü olduklarından değil iyiliklerin bu zamanda karşılığı ki hep acı hep yokluk.Olsun be!..

Kapılarım gıcırdar evde ve ben, ben hiç yağlamam onları bir tıkırtı olsun isterim ailemden biri gelecek sanırım beklerim.. Ufuklara değil çok yakına dalar gözlerim.

Çok kanıyorum be hayat!
Kimim kimsem yok diyemem ama gel gör ki şimdi ben bunları yazıyorsam ve tek bir ses duymuyorsam adımı söyleyen yalnız değilimde neyim?..

İlk okumaya geçtiğim kitabı hatırlıyorumda ’çirkin ördek yavrusuydu’.Ne çok üzülmüştü kardeşlerinin onunla dalga geçmesine gelecek belki güzeldi ama gelecek gelecek miydi?

Kimseye söyleyemiyorum ama korkuyorum ameliyat olmaktan..İlk kez kendimi teslim edeceğim akrep ve yelkovana bunca zamandır onları hiçe saydığımdan ötürü benden intikam almak isterlerse.. Hani herkes istiyor kurtuluşum sanıyorlar, ya kurtuluşum olmayacaksa.Kaderimi olduğu gibi ya da istediğim gibi yaşamama izin vermiyor sevdiklerim.Bugün epeyce fırça yedim ki dün gece gördüğüm rüyalarda başlamışlardı bile.Bugün tamamen gerçek oluverdiler..

İçimi dökebildiğim yazılarım, şiirlerim iyi ki varsınız.İyi ki duygularıma tercümansınız.Uyumak istemiyorum göz kapaklarım kapanmaya çalışsalarda onlara izin vermiyorum.Şimdi olmaz, olmamalı di mi?