YA RAB ÜMMETİM

“ her peygamberin, makbul bir duası vardır. Ben duamı ahrette ümmetime şefaat için bıraktım.” Buyurmuştur.
Yine İbn Abbas (r.a) rivayetinde Resul Ekrem (s.a.v.) :
“Kıyamet günü peygamberler için altından kürsüler kurulur ve benden başka herkes kürsüsüne oturur, Benim kürsüm boş kalır. Ben, dim dik olarak ayakta ve rabbimin huzurunda dururum. Benim korktuğum husus, kendimin cennete gidip, ümmetimin geride kalmasıdır. Bu arada:
“ Ya Rab Ümmetim” derim. Allahu Teâlâ: “ Ümmetine ne yapmamı istiyorsun?” diye sorar. Ben de: “ Ey Rabbim, bir an önce hesaplarını görmeni istiyorum.” Derim. Böylece durmadan onlara şefaat ederim. Ta ki
Cehennem’e gönderilen bazı kimseler hakkında Rabbimden bana hüccet verilinceye kadar. O dereceye kadar ki, Cehennem’in maliki olan hazin, Ya Muhammed, Rabbinin gazabından Cehennem kendisinde senin ümmetinden kimseyi bırakmamış, kimse orada kalmamıştır” der. Buyurmuştur.
Yine peygamberimiz: “ Ben kıyamet gününde yerdeki ağaç ve kum sayılarından daha çok, şefaat ederim” buyurmuştur.
(İhya 4.c. s. 947)

YA RAB PEYGAMBERİM

Ya Rabbim, kalbimi biliyorsun. Senden sonra en çok peygamberimi seviyorum. Bu böyle değilse canımı hemen al.
Biz kulların, kâinatın efendisini laiki ile ağırlayamadık. Sevgimizden başka verecek bir şeyimiz yoktu.
Ya Rab, Sen her şeyin mutlak yaratıcısı ve hâkimisin. Bizim layığı ile ağarlı yamadığımız Efendimizi Sen; vaat ettiğin Makam-ı Mahmut’ta ağarla.
Akan gözyaşlarımı ibadetim olarak kabul et.
Ayıplarımızı, kabahatlerimizi peygamberimize söyleme. Bizim yüzümüzden utanmasın Allah’ım.