Alıştım/Hazırım

• 8 Aralık 2009 Salı 00:42:56

Hiç beklenmedik zamanlarda sızlayan kaşındıkça kanayan izlerini taşıdığım kimilerinin
çoktan unuttuğu
kimilerinin hatırlarken sinsi sinsi sırttığı kimilerinin pervasızca konuştuğu
kimilerince hakkım kimilerince şanssızlığım kimilerince kaderim olan hiç unutamayacağım
unutanla yaşayamayacağım aslında herşeyi açıklayan ama konuşulmayan geçmesi beklendikçe kökleşen derinleşen herkesin
anlatırken dayanamadığı ama benim yaşadığım 62 metrelik bir fren iziydi yaram.
Yanımdaydın candın kandın kardeştin yardın
"İnsanlık görevindi"ya:D:D Tıpkı herkes gibi seninde boyalıydı yüzün herkesin ki kadar maskeliydi.
Uğruna yakılmış vazgeçilmiş herşeye yazıklar olsun
En az o araba kadar karaydın ve en az o şoför kadar suçlu..Haykıramadıklarım bir bir patlarken içimde gölzerimden akarken
unutamadığım sen değilsin.
Yıl geçti üzerinden herkes kendi hayatında ve kendi suyu akar herkesin aklı karalı ama ben hala ordayım.
O mayıs akşamında,saat tam 21.23
ve ben o yolu hala geçemedim bir yanım bir bacağım hala kaldırımdan aşağıda.Kandırmadım saldırmadım ağlamadım...boğun eğdim
kimilerince kader kimilerinca hakkım olana sustum.Meğer ne çok söylenecekleri varmış ne çok kin varmış akıtılacak ve
meğer gülen yüzlerin ardında ne çok düşmanım..
Ve Sen en büyük yalancı en büyük günahkar...İçin rahat insanlık görevini yaptın ne kadar insan kaldınsa..

Ben bilmediğim odalarda tenirdiyot batikon kokan bacağımda 6 izle uyandım.Ha kanıma kan katanlar oldu can katanlar.
Ben o korkulan ölüm dediklerinin nefesini hissettim
ensemde bir kaç santim aşağıdan değen bana teğet geçen..Gözlerimi açtığımda ağlayan gözler gördüm sahte olanlar
kadar gerçek olanlarda vardı ama
herkesin aklından geçen kendiydi."bende orda olabilirdim"i okudum gözlede.Herkes kendine ağladı.
Bilmediğm dostlarım var sandım.Hiç düşümedim bilmediğim düşmanları...

Ve sen Kardeş dediğim hani her başım sıkıştığına yanımda duran göz yaşlarıma mendil olan hani dost hani can..
Sen en adileriydin senden değil sana inandığım için kendimden tiksiniyorum...Dost kolu diye sarıldığım yılan.
Beklemedim ki senden hiç bişey yanımda ol demedim ki tercih ettiğin yolda inandırdığın birini tutup kurtulduğunu sandığı
uçuruma yeninden mahkum eden sen özelime kattığım,sandığım,hakkında edilecek tüm hakaretlere layık ama
bunları etmeye bile değmeyen sen.

ben alıştım narkozlara ameliyat odalarına dikiş izlerine herseferinde bunları yazarken boğazımda duran o kocaman yumruğa
bu yumruğu yutamamaya gözlerimden düşenlere
hiç beklemediğim yerlerde duyduyum o siren seslerinin bana bunları yeniden yaşatmasına bunları görerek uyandığım gecelere
iki ayağımın üzerinde durduğum üzerine bastığım basmanın zaman aldığı günlere alıştım.

ben koltuk değneklerine de alışmıştım insanların acıyarak baktığı zamanlarada.herseferinde gittiğim kontrollerde
iyi beklerken aldığım kötü haberlerede
yataktan kıpırdamamaya da alışmıştım.İki ayaklarının üzerinde duran aslında bunu hiç mi hiç hak etmeyen
ve bunun bir nimet olduğunu fark etmeyenlerede alışmıştım.
Şimdi yeni bir narkoza daha hazırlanıyorum.Bacağımda taşıdığım vidaları boynumda taşımaya hazırlanıyorum..
ve bunun için gurur duyan insanlarla..
Söyleyemediklerim vardı ne dilerdim biliyo musun karşına dikilip gözlerine dikip gözlerimi içimdeki nefreti sen gözlerimde
okurken bunları olmayan yüzüne söylemeyi kendine acımanı kendinden iğrenmeni izlemeyi dilerdim tabi hala bişeyleri
kavrayabilecek kadar aklın hissedebilecek yüreğin kalmışsa...

Siz belki bu gün bunları dinlemekten kaçıyorsunuz bu yakanıza yapışamam belki bu gün değil ama bi gün tüm bunları
dinlemek zorunda kalacaksınız ve o gün bu gün kaçtığınıza pişman olacaksınız.Benim adaletimden daha keskin
benim göz yaşlarımdan daha sıcak ve hak ettiklerimizi dosdoğru gören İlahî bir gücün önünde...