Seviyorum seni. Uçsuz bucaksız bir nehir gibi sana akıyorum. Gülüşlerini gördükçe çağlıyor umutlarım.İçimdeki tüm acılar eriyor sanki. Uçurumun kenarında nefes alırken acıya inat sana tutunuyorum. Hayata sımsıkı sarılıyorum.Baharlar nedense daha güzel. Rengarenk herşey. Her cicekte senin güzelliğini temaşa ediyor gözlerim. Karanlıklarda boğulurken şimdi yıldızlara gülümsüyor çocuksu yüzüm. Çünkü seni seviyorum ve seviliyorum.

Her gülüşünde içimde baharlar nazlı bir gelin gibi diziliyor gözbebeklerime.Sürgün yemiş turnalar bile gökyüzünde gökkuşağıyla dans ediyor. Nisan yağmurları o kadar ıslatmıyor kirpiklerimi..Baktığım her yerde gözlerin canlanıyor. Bir an üşürsem hayallerine dalmak bile yetiyor. Gözlerinde bestelenmiş nazlı türkülerle yollara çıkıyorum..Katığım, ekmeğim sevgin oluyor..Sana koşuyor yüreğim. Her gece gözyaşlarınla ıslanmış yağmurla öpüşüyorum artık. Her kelebeğe seni anlatıyor, sahile vuran her dalganın yüreğine tatlı gülüşlerini tasvir ediyorum. Yokluğunda kanayan dudaklarımda gelincikler, beyaz düşen saçlarıma yıldızlar konaklıyor. Her nefesini bahar, her gülüşünü bir ömür biliyorum. Çünkü seni seviyorum ve seviliyorum.

Kelimeler anlamını yitiriyor. Seni anlatmaktansa seni “sende “ yaşıyorum. Duvara sarılan sarmaşık gibi, karanlıklara örtülen bir ışık gibi bende sana sarılıyorum. Fırtınalar susuyor senin geçtiğin sahillerde. Ayazlar konaklamıyor avuç içlerimde. Artık şiirlerim hüzünde ıslanmıyor. Doğan güneş daha güzel, doyasıya gülümsemek ve sevginde nefes almak güzel. Ayrılığında tutulduğum hastalık bile geçti..Acılarım eriyor günden güne. Üşümüyor yüreğim..Titreyen ellerim artık kalem tutuyor..Her satırında mutluluklarla sana akıyor fakir cümlelerim. Artık cümle sonundaki süslü kafiyeler hayatı yada seni anlatıyor. Her gülüş “seni” andırıyor..Hayat seninle daha güzel oluyor. Çünkü seni seviyorum ve seviliyorum.

Kırık aynalar bile şarkılarda senin gözlerini anlatıyor.Hüzün yok artık. Bulutlar bile kulaklarıma nağmeler fısıldıyor. Yağmurun her düştüğü yerde bir çicek ekiliyor senin adına..Kırıyorum pas tutmuş zincirleri.. Kısır döngüler başımı ağrıtmıyor..Karanlıklar içinde benliğimi aramıyorum. Yokluğun yitik düşmüyor tozlu yollarda..Her duvarda bir gülüşün çizili..Her cümlenden sonra içimden “ seni seviyorum “ demek geliyor. Aldığın her nefeste daha çok gülümsüyor yüzüm. Zaman sevdaya akıyor. Artık hüznün çeşmelerinden ayrılıkları içmiyorum. Sen varsın. Bir nefes kadar yakınsın. Umutlarım yüreğime dolmuş ve bahar ise gözlerimde ..Karakış olsa bile ben gözlerinde yaşıyorum güneşli sabahları. Çünkü seni seviyorum ve seviliyorum..

İsmail Sarıgene