Napolyon ne demiş,’’para, para, para’’... Ne kadar doğru söylemiş.
Evet paranın açamayacağı kapı, kıramayacağı kilit yok. Günümüz de insanlığımızı satın alabilecek kadar, yada karşılığında en güzel değerlerimizi satabilmeyi göze aldığımızen büyük güç.
Yozlaşmayı , düzen bu diyebileceğimiz, bu işin çarkları böyle dönüyor, diye düşündüğümüz. Çarkların arasına sıkıştırdığımız para. Paran varsa, dişlinde var.Paran varsa, aşkın da var, yüreğin de. Sağlıkta var, saygıda.Var da var. Yeter ki paran olsun.
Ya paran yoksa? Sen yoksun. Hala yaşıyor muyum? Diyorsun. Yaşadığını mı ? Sanıyorsun. Hakların olduğunu mu? Sen Napolyon ’un ünlü sözünü duymamışsın sanırım. hani şu para, para dediği. Hayat çarkını döndüren.Elden ele dolaşan, üzerinde her türlü mikrobun kol gezdiği, her türlü oyunun döndüğü. Uğruna insanların katledildiği. Yavruların yetim kaldığı, insanlarla piyon gibi oynandığı, her türlü ahlaksızlığın yapıldığı. İşte o nesne para.
İnsanı insan olmaktan çıkaran.
Elde edildikçe, daha fazla, daha fazla dedirten... Her geçen gün tüm dünyayı avuçlarının içine alan,insanlığı kuşatan güç. Ve sonumuzu getiren, bizi tüketen, doğayı kirleten sebep. Merak ediyorsan eğer,insanlığın en büyük zaafı .
Ben yazmak istemiyorum, siz söyleyin adını.
G.yersiz(maila)