içimdeki YUNUS

• 4 Ağustos 2007 Cumartesi 21:57:12

saat zamanın hüznü...karmakarışık yollardasın yine sen,ama benim uykum geldi...yatalım artık bak saat gecenin kaçı. gün ağarmak üzere, dışarıda ise tanyeli vakti zamana karşı esiyor.
Biliyorum; biraz kendini kıyılara vurmak istiyorsun...geçmişe bir göz atıp, belki hüzünlenmek istiyorsun. benide uyutmuyorsun içimdeki YUNUS, kendinle beraber benide yoruyorsun.
sana hikayemizi anlatsam, uyuyup kalırmısın? hani bu sayede bende uyurum....
ilk aşkımızı çocuklukta yaşamıştık, kaçamak bakışlı sevdalar tam bize göreydi, çünkü utangaçtık yunusum...daha on beş yaşındayken;
bir kızı yanağından öpmenin o heyacanlı kalp çarpıntısını yaşarken sen, benim yüzüm kızarmış ve kaçmıştım hemen. ve sen içimdeki YUNUS;
beni dürtüyordun, nereye şaşkın der gibi...sen geriye dönüp tekrar, tekrar öpmek istiyordun...bense domates gibi kızarmış yüz ifademle evin merdivenlerini nasıl çıktığımı bilememiştim.
gece olmuştu bile; ikimizde çocuktuk...ben sabah okula gidecektim ve sen yine beni uyutmuyordun. bir kızı öpmenin o müthiş mutluluğunu yaşarken sen,
yarın öğretmene kızı öptüğümü gururla söylesemmi diye düşünüyordum ben...sana belli etmiyordum ama, galiba bende heyacanlanmıştım içimdeki YUNUS.
sonraki günlerde; okul harçlığından arta kalan buruşmuş paramızla, büyük adam edasında kola ısmarlardık sevgiliye...hesabı öderken sen şımarırdın içimdeki YUNUS.
kenar mahalle pastaneleri mekanımız olmuştu bile, biraz telaşlıydı karşımızda oturan o alımlı ve nazlı kız...annesine babasına yakalanma korkusu vardı, nazlı kızın.
saat ürkek kızın gidişini gösterirken; SEN, biraz daha kal de derdin bana...bense boğazımda düğümlenen, sevda sözcükleriyle...ürkek kızın gidişini izlerdim.
sonra, keşke biraz daha kalsaydı derdim...ve seninle kavgaya tutuşurduk yunusum, sen kızardın bana..." neden bukadar çekingensin" derdin... bense ne yapim diyemedim deyip seni rahatlatmaya çalışırdım.
sonra; ürkek kızla yollarımız ayrıldı işte biliyorsun sen yunusum.
biraz daha büyümüştük; kimliğimizi bulmuştuk bile, artık devlette bizi adam yerine koyup oy kullanma hakkını vermişti.okadar, okadar büyümüştük işte.
sonra; bir gece arkadaşlarla eylenirken, havai fişek atalım dedim ben...sense, hayır olmaz dedin usulca...kuşlar korkar.
vazgeçmiştim bende bu isteğimden, bak aradan yıllar geçti ve hala uktem içimde...kuşlar korkmayacak içimdeki YUNUS, havai fişek ellerimden hiç süzülmeyecek gökyüzüne, sen seni rahat tut.
dedimya içimdeki YUNUS, büyümüştük...sen geceleri, yine şimdiki gibi hüzünlenir beni yorardın...aklına, ya aşkların, ya aldanışların, ya sahte dostların düşerdi...
basar giderdik abanta, iki bira içerdik, sen ikinci biraya geçmeden daha sarhoşluğun tavana vurmuş olurdu...başlardın kafamı şişirircesine anlatmaya;
niye derdin be niye? niye insanlar bu kadar gamsız, bu kadar duyarsız? söylenir söylenir dururdun yunusum...oysa, bir tebessüm yetecekti, seni şımartmaya.
bazen; güneş göz kırpardı, kör oğlunun isyan ateşi yaktığı bolu dağlarının ardından, bense güneşe aman sakın fazla ışıldama derdim....içimdeki YUNUS, alışık değil bukadar
yoğun ışığa.dilimize sevgi diye küfürü basmadık, sevdamıza yalanı katmadık, dostlarımıza baştan sağma cümleler kurmadık, gözlerimiz günde en az beşkez doldu...ağlamaklı olduk, mutlu ve mutsuz anlarımıza.
artık aklımızda başımızda içimdeki YUNUS; havai fişek atamadık uktemiz kaldı, ama en güzel kahkahaları atmadıkmı? bir kelebeğin kanadındaki mutluluğu yaşamadıkmı?
herşeye, kadere inat güzel köşemizden bakmadıkmı? çıldırmak üzere olmanın, o can yakan acısını bağıra bağıra kazımadıkmı.
artık ne biramız var,
nede aldanışlarımız...
bir kelebeğin kanadında
gülüşümüz var,
birde
şımartılmış sen varsın YUNUSUM.
ben senin; sakin hallerini sevdim...yunus tebessümünü sevdim, ben senin beni sevmeni sevdim, ve ben senin kızınca bir gemiyi bile devirecek gücünü sevdim.
ben senin; denizde boğulan insanın, etrafında sper alışını sevdim...ben senin, duygusallığını sevdim...ben seni, benim olduğun için sevdim.
haydi uyu artık....dertlerini unut, mutlu olduğunu unutma.

cumali efe