NİNEMİN İDRARI

• 28 Kasım 2009 Cumartesi 23:14:10

İç Anadolunun yaklaşık yüzelli haneli bir köyünde doğdum.İlçeye yaklaşık on kilometre toprak bir yol ile bağlı olan köyümde,yaşadığımız ev,iki katlı,çamurun sıkıştırılmasiyle yapılmış kerpiçlerle örülmüş,basit yapılı bir evdi. Giriş kısmında inekler ve atlar yaşar,yani ahır olarak kullanılır, birinci katındada biz yaşardık.Birinci katta yaklaşık onbeş metrekarelik bir odası , yedi sekiz metrekarelikte odaya giriş yeri , yani şimdiki antre denen bir ara vardı.Bir metrekare kadarda korkulukları olmayan balkonu mevcuttu.Birinci kata, aralarına çamur konarak ,üstüste dizilerek konan taşlardan yapılmış merdivenle çıkılırdı.Ben yaklaşık altı veya yedi yaşlarında bir çocuktum.Bir metrekarelik ,korkuluğu olmayan balkonda oynarken ,birinci kattan aşağıya düştüm.Merdivenin en aşağı basamağındaki taşın sivri yeri ,boğazıma gelerek derin şekilde yaralamış ki kanların içinde acı çekerek bağırmaya başladım.Annem şaşkınlıkla bagırıyor ve ağlıyor, sesi duyan komşular koşuşturup geliyorlar.Komşulardan biri ninemi getirelim ninemi diye koşarak ninemi getirmeye gider, Ninem gelir. Ninem yaklaşık seksen yaşları cıvarında temiz yüzlü bir bayan.Köyde kaza geçiren, bir tarafı yaralanan insanlar , ellerine bir kap alıp , ninemin idrarından alıp ,günde üçbeş defa bir bez parçasıyla yaralarına sürer , onun yaralarını iyileştirdigine inanılırdı.Ninem ,benim durumumu inceler hııı, buna taze idrar lazım diyerek teşhisini koyar.Nede olsa akrabayız , torpilli olmalıyım ben tabiiki. Köylülere verdiği idrardan olmamalıydı bana verdiği idrar,taze olmalı, buharı üstünde olmalıki etkin maddesi bozulmamış olsun.Beni sırtüstü yatırdılar, ninem geniş ve uzun olan entarisini yukarı kaldırıp, tam boğazımın yaralanan yerine denk gelecek şekilde yapıp,tuvalete oturur gibi kafamın üzerine oturdu, entarisini indirdi. Bana gözlerini kapat Ali dedi. Gözlerimi nasıl kapatabilirdimki, ameliyat masasına uyutulmadan yatırılan bir hastanın korkusu ve heyecanı vardı içimde.Beni nelerin beklediğini bilmiyordum.Faltaşı gibi açıktı gözlerim.Gözlerimin önünde koskoca bir mağara vardı.Bir müddet sonra o mağaradan akan bir şelale gördüm ve bu şelale beni önüne katmış sürüklüyordu sanki.Yüzüme vuran dalgalardan dolayı gözlerimi kapatmak zorunda kaldım.O gün bu gündür nerede bir mağara görsem korkarım ve şelalelerin beni sürükleyeceğini düşünürüm . ALİ BARAN ANTALYA 28.11.2009