Bir telefon ile başlayan aşkın hikayesi ne kadar ciddi olabilrki diye düşünürken ne kadar sürüklendiğimi ve ne derece de kapıldığımı farkettiğimde 2 yıl geride kalmıştı.hiç görmediğin biri için ilk buluşma 600 km giderek sanki geçmişten gelen sevgili gibi davranmak hep hayatımda yeri varmış gibi sevmek ömür boyu olmasını istemek tuhaf fakat aşkın gerçeği hayal etmek değil miydi.hayellerimde aradığım karakteri bir başkasının üzerine yapıştırmış olmamdır belkide....sabah uyandığında kahvaltıda ne yer içer bilmediğin halde içinden geldiği gibi hazırladığın masa da sevgi ile hazırlanmış bir kahvaltıda eksik olmaz diye düşünerek yapılan herşey karşılıksızdır. sevgi , aşk karşılık olmadan yapılmaz mıydı zaten. beraber uyumak sabahları kalkdığımda yanımda bulmak hayatta olduğuma işaretti hayallerimle başbaşa kaldığım gün ölüme yatmak gibi sancılı oldu.bir yatak değil di sanki mezara giriyorum ve uyanmak istemiyordum...hayatta kalmak sevilmek kadar öenmli bence .....
gitmemen için çok savaştım fakat şimdi bir adım öncesine bakıyorum gitmen gerekliymiş haklısınnnn hoşçakal ....C.B.