ÇALIKUŞU'NA MEKTUPLAR / DAN ..

• 24 Kasım 2009 Salı 16:31:44

çalıkuşu

…perdeleri çekiyor pencereyi açıyorum sabahın serin yüzü alacakaranlığı ortama gizemli bir görüntü katıyor çiçeklere ve yapraklara yerdeki otlara düşen şebnemlerin ayaz nemi görülmeye değerdi uzakta boğaz ve ışıl ışıl köprüler gökyüzünü kucaklayan minareler şehrin güvenlik nöbetci askerleri gibi hiç gözlerini kırpmıyorlar derin derin bu temiz bu asil kokuyu memleketim havasını içime çekiyorum ...yıllar öncesine uzandım birden davet üzerine gitmiştim inebolu’ya..karadenizin denizini görmeyenler varıp dalgaları ile baş etmenin ne olduğunu hiç bilemiyecekler..bu beldenin engebeli arazisini yeşil dağlara bayırlara serpilmiş tek-tük evlerin gizemli gözlerini görmeyenler buranın havasını yaşamayanlar hissetiklerimi yazdıklarımı tabi anlamayacaklardır…. sanki denizden çıkmış acemi bir yüzücünün yorgun hali ne ise yürümekle temiz yeşil bir havayı teneffüs etse de insan ne kadar yorucu ve uğraş isteyen bir hayattır burada yaşamak..hak vereceksin çalıkuşu takdir ve hayranlıkla bu insanları izlediğime...olan oldu o koca sahil çınarı bile bana hak verir.. .hangi enfes manzara vardı karşımda saatlerce durmuş dinlenmiş gizli bir elin tedavi ediciliği altında huzur bulmuştum...cam göbeği boyalı dört duvar iki halı yerde üç sehpa ve bembeyaz tülleri ile geniş aydınlıklı bir penceresi olan bu tahta ev alışageldiğim hayat standartların dışınday dı ama harika bir duygu yaşatıyordu.. keskin deniz kokusu başımı döndürmüş aklımı çelmişti karadenizin sahili yutacak gibi kükreyen dalgaları rıhtıma vurdukça çınarın o asırlık gövdesinden sesler geliyordu hava kapalı yağmur çiseliyordu söze yanlış başladım durmadan yanlış konuştum yanımdaki insanlarla her an her dakika kaçırmamam gereken bir güzellik yakalıyordum bu mini sahil kır kahvesinde…dikkatim bu enfes doğa güzelliğine kaçıyordu… bir daha yaşar mıydım bilemiyorum bu yüzden burayı bu noktayı hissetmekti derin derin tüm ruhumda …dikkatimi dağıtıp duruyordu ilk kez yaşadığım karadeniz sahili.... yıllar sonra yolum istanbul’a düştü..istanbul ikinci baharım oldu baştanbaşa değiştim değiştirildim yenilendim sevildim ve sevdim... ankara unutulur mu ? çocukluğum abim-kardeşim biricik anneciğim hatıraları tükenmeyen rahmetli babam yeğenlerim gençlik günlerim aşklarım yıllarım okul sıralarım emek mahallesi 4.ve 8.cadde akasya ağaçları 7.cadde canlılığı ..unutulur mu ? ..hem ne şarj olmaktı bu birbirinden güzel ortamları yaşamaktan…deprem oldu ruhum sarsıldı ölçülerim alındı tabutum çakıldı..))))) bazen insanı mutluluk başını döndürür nefesini keser …bazen de ayrılık..mesajı anlayan anladı....daha fazla açmayayım dostlarım kızıyo..!!! ..burada istanbul’da bir laf var atı alan üsküdar’ı geçti diye...bir şehrin yıkılışının resmidir denizin durgun ve kızgın sularını tanıdıkça bozkır şehir düşüncelerimin içinde dinamitlendi...bu yeni şehrin manyetik alanı sayesinde çok güçlü hissediyorum kendimi...sen merak etme beni çalıkuşu..her şeye rağmen tüm zorluklarımın üstesinden gelmeye çalışıyorum.... ..başka bir şehir var mı ? masmavi olan yer ve göğün ve serin ılık rüzgarları ile balıkların oltaların ucuna nasıl bir aşkla tutulduğu şarkılar okuyan martıları ile denizin ömrü uzatan kevser olduğu bir şehir daha...var mı ? istanbul gibi ...maksadım tabi ki karşılaştırmak değil ankara’nın soğuk bürokrasi yüzünü ancak akasya ağaçların söğüt dalların ve sarmaşıkların yoğun olduğu b.evler ve emek mh. semtleri ile kuğulu park..botanik parkı ve dikmen vadisi zannederim bahara çevirebilmektedir ..ah eğer bir denize sahip değilse şehir ne kadar güzelliklerini anlatsanız da eksik kalmayacak mı ?..ben martıları o beyaz kuşları seviyorum…iskeleleri yanaşan gemileri ve balıkçı sandallarını..nerede hani..?..yapay göllerin zorlama manzaraların götüreceği haz yeterli mi ?.. yok hayır apaçık gök kadar açık anlatımlı aslında şiir çalıkuşu..terkedilmişlik olarak bak şiire...hiç yoktan ayrılmış insanların birbirlerini arayışları olarak oku .. ..şiirler insan ruhunun ritimleri..zamana ve anılara karşı titrek bestesidir hiç el değmemiş derinliklerinde lügatlerin ..en sevdiklerimizi yakınlaştırır bize...sevgimle kal..sana karışık ve kopuk bir mektup yazdım bu kez ..umarım sıkılmamışsındır ..

mustafa kaya
27.12.2007 / çengelköy