Şerefine...

Sahnedeki sakallı adam dostane türküleri bir bir sıralarken biz de kadeh kaldırdık senin şerefine... Yudumlamaya çalıştığım soğuk biranın tadı, seninle içtiklerimiz kadar güzel değildi; zaten artık hiç bir şey eskisi kadar güzel olamayacak ya, ayrı mesele...

’’Sen de başını alıp gitme’’ ile artmaya, dahası yol bulmaya başladı göz pınarlarımdaki birikintiler. Sonra ’’Kirvem’’ söylenmeye başladı, gözümdeki yaşlar da süzülmeye... Yanaklarımda bir soğuk yol hissettim, çok soğuk... ’’Arkadaş’’ın sözleri artık bizi anlatmıyordu ya, ben yine de bize yordum o şarkıyı da, fazlasıyla yorulmuştum zaten, bitkindim. Her an uzaktan siluetini görme hissi, arzusu daha kabul edilebilir gibi geliyor bilmiyorum neden; hiç gelmeyeceğini, gelemeyeceğini bile bile!

Sonra bir hikaye anlattı sakallı adam: Sivas katliamında yitirdiğimiz Aşık Nesimi’nin oğlu imiş Mazlum Çimen ve babası için bir ağıt yakmış: Sen benden gittin gideli... Demek herkes gibi yanılmışım, bir sevgilinin terki söz edilmemiş bu türküde... Sana olan özlemimi, yangınımı, isyanımı anlamayanları bir kez daha kınadım, Tanrı biliyor...

Ve söylemeye başladı o türküyü, bir başka dinledim bu defa, bir başka ağladım... Öyle herkesin içinde, loş bir ışığın altında, yasağa rağmen sigara dumanında boğularak... Hatırlıyor musun; böylesi bir sahneyi henüz sigaraya yasak gelmemişken senle yaşamıştık; ama giden bendim hem de üzüntümüz sadece bir daha nerede ve nasıl görüşeceğimize idi... Üstelik aradan bir kaç ay geçmiş ve seninle buluşmuştuk yine, aynı şehirde çalışmaya başlamıştık; seninle ebediyen ayrıldığımız aynı şehirde...

Topluluk içinde ilk ağlayışım seninle idi. Yıllar sonra, bir hastane bahçesinde yine senin için ağladım onlarca kişinin önünde; hem de işim gereği beni güçlü belleyen ve ne olursa olsun hiç bir zayıf halimi bilmemesi, görmemesi gereken onlarca kişinin... Sonra adet edindim ağlamayı; artık pek laf dinlemiyordu gözyaşları ve müebbet mahkumlar gibi bir yol bulup çıkıyorlardı.

İçtiğim her sıvı zehir, yediğim her lokma zıkkım! Boğazımdaki bu acı tadı yutkunmak çok zor...

Çok...


Ufuk Bayraktar
22.11.2009; Diyarbakır