KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 1889 Okunma
- 3 Yorum
- 0 Beğeni
Sensizlik
Alışılmaz dediğim sensizlik alışılır hale geldi benim için hoş zaten hep sensizdim ya... Seni ararken meğer hep sensizliği bulmuşum. Sen diye yaşadığım hayatta meğer yalnızmışım... dayayamamışım başımı omzuna, yaslayamamışım sırtımı sırtına, tutamamışım elini bırakmamacasına... sen derken sensizliği yaşamışım sevda zamanında... sokak sokak, cadde cadde, ev ev ararken seni ve sevdamı en yıkılmaz duvarlar, en geçilmez engebelerle karşılaşmışım ama yinede vazgeçmemişim seni sevmekten ve aramaktan... bulduğum sen değilmişsin. Bulduklarım bir yalanmış meğer. Zaman gözetmeden gece demeden gündüz demeden kar kış demeden hep sana gelmek istedi yüreğim. Yüreğimi sana yaslamak, elini hiç bırakmamak istedi yüreğim. Bedenim sıcaklığını ararken, sen başka tenlerde bulmuşsun o sıcaklığı. yüreğim senin için atarken sadece, sen başkalarının olmuşsun... yollarını beklediğim adam gözlerinin karasına hasretim, bakışına hasretim... yokluğuna alıştım ama hala yitiremedim sevdanı gönlümden. Unutmak ne zor zanaatmış meğer kalkamadım altından... yılların sevdasını unutamadım... bilmedin giderken kalbimi, geleceğimi de aldın yanına. Bilmedin seni ne çok sevdi bu çocuk yüreğim, bilmedin seni kocaman sevdi... gittin yalnızlığıma yalnızlık ekleyerek, en güzel umutlarımı yok ederek, geride sadece dünlerimizi bırakarak gittin. Geride bir enkaz bıraktın. Beni sonsuz hasretlerin koynuna attın, dermansız dert eyledin bana, bilmedin dermanım sendin... sensizlikten arta kalan senli günlerde dindiremedin yürek yaramı, silemedin acı hatıraları. Aksine daha da acı kattın hatıralarıma... anlamadı kalbim, sensizlikte acı sende acı... sağım solum ne yana dönsem acını buldum. Hani 3 yanlış 1 doğruyu götürür ya acıların sevinçlerimi yok etti. Yüzümde gülümsemeyi geç tebessüm bile kalmadı. Nasıl gülebilir ki bir insan içi kan ağlarken, ben beceremedim işte.... Yokluğunun o ağır yükünü atamadım hala omuzlarımdan. Şair oldum, Leyla oldum, aslı oldum, sen oldum sevdan şekilden şekle soktu beni... hani sabah olur ya hani güneş doğar ya gecenin sonunda gözlerim öyle kararmış ki senden sonra günü bile zifiri karanlık görür.... Uzun zaman oldu güneşi görmeyeli, uzun zaman oldu aşkı, sevgiyi unutalı, hayata küseli...
Uzun zaman oldu evet ama hala unutamadı bu yürek seni. Gözlerin asılı duruyor hala gönül penceremde silip atamadım...
sevdası mahkum sevdiğime...
YORUMLAR
Bu güzel yorumunuz için teşekkür ediyorum sevgiyle kalın hocam o okusada boş artık mazinin sayfalarında sadece bir ölü artık.
Biliyormusunuz? Zaman geçip insan olgunlaştıkça eski ideallerin yerine yenilerini koymayınca sevdikleri aramayınca, yıkıntılar arasından yeni bir şeyler bulup, çıkarmak zorunluluğu oluyor.Artık manasız ve ruhumun azizi saydığı sevdiklerimi arkada kalan tatlı bir geçmiş gibi hatırlıyorum. Belkide yazınızdaki gibi bir sevenim olmadığı içindir. Çok etkileyiciydi. Sevdası mahkum sevgilin umarım yazını okuyunca gözlerinde donan iki damla yaşını akıtır.
Nezihe ALTUĞ
