BEN GELDİM GÜLÜM.

• 18 Kasım 2009 Çarşamba 00:04:35

Gülüm ben geldim. Haydi ! Aç kollarını ve sarıl bana. Çok özledim seni. Can parem, ay yüzlüm. Yufka yüreklim…Gül dudaklım. Menekşe gözlüm…. Ben geldim. Haydi ! Kalk !
Yalvarıyorum sana kalk.

Kalkmıyorsun ha. Tabii ki kalkamazsın. Dermansız yerdesin. Dönülmez yerdesin. Sen de isterdin, biliyorum. Bana sarılmayı, sevgini ve hasretini bana aktarmayı. İsterdin ama…..Kader !

Seni, çok sevdim be Gülüm. Hem de çok yıllar önce başladı bu nâr-ı ateş. Haberin bile yoktu o zamanlar. Nasıl olsun ki ! Söyleyemedim. Hissettiremedim. Utandım. Sana, her bakışımda, kızgın bir fırının içine girmiş gibi yanıyordum sanki.

Seni, ilk gördüğüm günü hiç unutmadım. Mahallemize, yeni taşınmıştınız. Menekşe gözlerinden, gözlerimi alamamıştım. Cıvıl cıvıl bir kızdın. Herkese kendini hemen sevdirmiştin. Adın, mahallelinin dilindeydi. Herkes seni anlatıyor, seni yere göğe sığdıramıyordu.

Çok sevimliydin. Neşeli kahkahaların, yıldızlı gecelerde, yıldızlara kadar ulaşıyordu. Sen, benim ulaşamadığım en uzak yıldızımdın. Hiçbir zaman da ulaşamayacağımı biliyordum.

Seni hep sevdim. Haberin olmadan sevdim. Karşılıksız sevdim. Çok iyi arkadaş olmuştuk seninle . Beni, diğerlerden ayrı tutuyordun. O kadar yakındın ki !Sana ait özel şeyleri bile anlatıyordun.

Seni beğenen, sana ilan-ı aşk eden erkekleri bile gizlemiyordun. Ruhum daralıyordu. Kendimi, uçurumlardan atmak geçiyordu o zaman. Fakat yapamıyordum. Sen vardın. Sevdiğimdin. Tek kişilik yaşadım sevdamı. Senin bir gülüşüne, menekşe gözlerindeki bir ışıltıya, canımı bile vermeye razıydım. O yüzden, ölemezdim.

Gelgitler yaşadım içimde yıllarca. Uykularım, yarımdı. Ben de yarımdım. Öteki yarım sendin. Uyuyabildiğim nadir gecelerde, seni görüyordum düşlerimde. Ayaklarının dibine, diz çöküyor, aşkımı ilan ediyordum sana. Yüzüne, utangaç bir gülümseme yayılıyordu. Sonra, menekşe gözlerinle bakıyordun yüzüme. “Evet ! Ben de seni çok seviyorum. Evet ! Evet ! Seninle, bir ömür geçirmek istiyorum.” Diyordun. Seni, bir bebek gibi kucağıma alıyor, fırlatıyordum göklere, o sevinçle. Sarılıyordum sana sıkıca. Bir olanağı olsa, sokacaktım seni, kalbimin içine.

Kaç gece geçti böyle bilmiyorum. O gecelerin sabahında, anlıyordum gerçeği. Rüyaydı ve öyle de kalacaktı. Gittikçe güzelleşmiş, peri kızı gibi olmuştun. Etrafında, ateş böceği gibi sarmış erkekler vardı.

Bir gün seni kaybedeceğimi hissediyordum. Fakat sana bir türlü hislerimi anlatamıyordum. O yüzden de senden kaçmaya başlamıştım. İçime kapanmıştım. Aslında, o kadar istedim ki haykırmayı. “ Sana aşığım ben, senin uğruna ölmeyi bile göze alırım “ Demeyi o kadar çok istedim. Ama yapamadım. Suskunluğumun cezasını, yıllarca acı çekerek ödedim.

Bilmiyordun seni sevdiğimi. Korktum. “ Seni sevmiyorum “ Demenden korktuğum için söyleyemedim.

Korktuğum, başıma gelmişti. Seni, zalimin biri elimden alacaktı. Hiçbir şey yapamıyordum. Sadece, içime akıttığım gözyaşlarıyla seyrediyordum. Beyaz gelinliğin içinde gördüğümde, binlerce kez ölmek istedim. Menekşe gözlerini, ebediyen göremeyecektim. Gittin… Zalimin kollarındaydın artık.

Çok uzaklardaydın. Araştırmadım nerede olduğunu. Yapamazdım. Hakkım yoktu buna. Bedenin gitmiş olsa da ruhun ve sevdan her zaman kalbimdeydi. Onun sıcaklığıyla dayandım, bu acıya yıllarca.

Kader … Yine karşılaştırmıştı en sonunda. Onca yılın pişmanlığıyla, sana aşkımı anlattım bir çırpıda. Yine anlatmazdım ya ! Aramızdaki engel zalim, yoktu artık hayatında.

Ne kadar aptal olduğumu, o zaman anladım. Yıllarca, hem sana, hem kendime eziyet ettiğimi.Habersiz değilmişsin oysa. Suskunluğuma, lanet etmişsin yıllarca. Bir daha seni kaybetme korkusundan, seni kollarımın arasında uyutmuştum o gece. Sen uyudun , ben seni seyrettim sabaha kadar.

Artık yanımdaydın. Benimdin. Benim olmuştun. Aradan geçen, hasret dolu yılların, hıncını çıkarmak istiyorduk . El ele, göz göze yirmi gün geçirdik seninle. Dünyada bir tek biz vardık sanki. Hayat durmuş, insanlar, varlıklar silinmişti yeryüzünde.

Yirmi günün sonunda, kader yine çıktı karşıma. Kollarımın arasında, bakmaya kıyamadığım, sevmeye doyamadığım, cansız bedenin kalmıştı.

Menekşe gözlerin gülmüyor, şen gülüşün duyulmuyordu. Seninle ölmek istedim o anda. Denedim. Kader… Yine çıkmıştı karşıma. Yine becerememiştim. Olmamıştı.

Gülüm, işte bizim hikayemiz. O geceden sonra bir daha uyuyamadım biliyor musun ? Bekle Gülüm. Yakında, ayrılmamak üzere buluşacağız.