“ne çıkar artık beni sevmesen de, gözümde hasretinin yaşları, elimde şarap ve dilimde o söz: yalnız seni sevdim ben!”






Çok yalnız olduğumun farkındayım. Bunu her seferinde yüzüme çarpar gibi söylemenin hiçbir anlamı yok! Beni unutmalısın deyişlerindeki ifadenin güzelliğini bile önemsediğimi bilmelisin. Ayrıca senin istemenle olmaz bu sevgim, bir kere sevdim ve sevmeye devam edeceğim. Lütfen artık beni rahat bırak! Sevgimi tek başıma yaşayacak kadar ömrüm var benim…

Zamanla kuruyan bir nehir yatağı var gözlerimde… Anlaman çok zor bu sebepsiz haykırışlarımı, senin anlamadığını gördükçe, kimselerin anlamamasına inan hiç kızmıyorum. Yalnızlık bazen acı veriyor ama inan en azından anlıyor insanın halinden. Lanetler yağdırıp, kulaklarını çınlatmıyorum, hep o sevimli hallerinle yâd ediyorum seni. Çünkü ben bu aşkı artık kendi başıma yaşıyorum.

…dün sokağından geçtim biliyor musun? Gelişimdeki o aşkı hissetmeni bekledim bir süre, pencerenin perdesini aralayıp o gamzeli gülüşünle hayatıma renk katmanı ne kadar özlemişim anlatamam. İçimde uyanık kalan o süslü hayallerde seni yaşatmak adına verdiğim mücadelenin karşılığını ne acaba? Seni kendime baktığım ayna olarak görmüşsem, çok mu şey istemişim ki yoksun!

Sana özlediğim, hasretine yandığım yüreğimle gelmek istiyorum. Yoluma çıkıp “dur ey sevdiğim, nereye gidiyorsun” demeni ve birde o gamzenin yanağında oluşturduğu güzel çukura ait olmayı… Bir bilsen ne çok istiyorum yanında baharı karşılamayı, nisanda yağmuru izlemeyi, Akdeniz’in durgunluğuna saldırmayı… Bir bilsen ne çok istiyorum seninle dertlerin her türlüsünü karşılamayı, ama seninle ayrılmaz bir bütün gibi hayata meydan okumayı… Bir bilsen ne çok özledim seni!

Hep tanıdık o yalnızlık yok mu bedenimi çepeçevre saran, nasıl engelliyor kavuşmalarımızı? Ah o yokluğun kaldırım taşı gibi üzerime dizilmiyor mu, gözyaşlarımı bile düşüremiyorum hasretine. Hep değil mi bu manasız sessizlik bizi bu hale getiren, bir sesini duysam, altı-üstü bir ses ama yoksun! Hani merak ediyorum yokluğunu çıkarsam bedenimden, sahi gelir misin?

Sensiz bir daha ölmekteyim… Bir daha!

Emre onbey