Güneş batıdan doğuyor bu kez. Anlam veremediklerim solladı beni. Ama umutlarım hala sol şeritte hızla yarışıyor acılarım yüklü son model jiple. Ne kadar sürer bilmem içimde onca korku varken . aslında asıl sorun bu değil doğan güneşi bile ters görmemi sağlayan. yalnızlık sadece gözümü kör edip karanlıkta açan. Yada hayata alışmak benimkisi de. kendime şaşıyorum o kadar herkese fark ettirmeye çalışırken hayatı ,alışılmışın dışında olduğunu göstermeye çalışırken yaşamayı,kendim alışmışım meğer onlara. Farkın da olmadan oluyormuş meğer, yalnız yaşamaya alışmak, mutluluğu görememek,acıyı benimsemek .dayanma hissi kaybolup delirmek oluyormuş yalnızlıkla.uykular yok olup gündüz ayakta durmak kalıyormuş bir tek.anladım zor da olsa. Sinyal verdi umutlarım.nasıl bırakırım ki yüzüme gülümseme o kadar yakışırken.hassas kalbimin başka neyi var ki elinde olan!!!!