Ben kimsesiz bir yolun soğuk kaldırımında senin sıcaklığında buldum yalnızlığımı..
senin sıcaklığını hissettiğim ana dek bilmezdim bu denli yalnız olduğumu..kendime itiraf edemediğim yalanlarım vardı hayatımda..
ama sen öyle çabuk ve aniden girdin ki hayatıma bütün yalanlar eridi senin kalbimde yaktığın ateşin sıcaklığında..
aşk denen şey benim kalbimde de doğablir ben de bunları hissedebilirmişim meğer..yalanların içinde buz tutmuş yüreğimde buldum senin varlığını..
hani hayat seni hep bişeylere hazırlar ya..
hani sen hep yürürsün de hayat bu yolu senin hiç düşünmediğin bi yere bağlar..
ben de yıllardır seni hiç bilmeden aramışım meğer..hayat birden senin sokağına bağlamış benim yolumu..
işte aşk da budur bence..rastlaşmaktır bir yol ayrımında..
çok canım yandı ilk başlarda..
çünkü hiç bilmediğim bi şey yaşıyordum içimde..yeni doğan bebeğin havayı ilk defa ciğerlerine çekmesi gibi yandı içim..
çünkü sen bana yabancıydın..bana,hayatıma ve yüreğime o denli yabancıydın işte..
ama alıştım sonra..
hem de bütün benliğimle..
artık kalbim yanmaz oldu..aynaya baktığımda seni görür oldum..
meğer aşk böyle bişeymiş..
kendinden geçmekmiş..
hayat iki insanın yolunu bir köşe başında birbirine bağlarmış..
işte o karşılaşma anında insan sevdiğinin ruhundan geçermiş..
o andan sonra ikisi de yol yordam bilmezlermiş..
ben köşe başında bekliyorum seni..ne yolum var artık ne de yürüyecek halim..
hadi yine gel hayatıma ve en ummadığım anda gir ansızın yalnızlığıma..